Breaking Rule Number Six

Prologue

Arithel's POV

Kumaripas ako ng takbo nang nabalitaan ko ang nangyari sakanya.

"Move!" Sigaw ko sa mga humaharang sa daan. Tumabi naman sila dahil kilala nila kung sino ako. The Queen. Their Queen.

I am Arithel Demesne Maceda. The one and only Queen of El Manzo University. Davon El Manzo as the ruler of our university and Pierre Aien Elleje as the King of El Manzo University. A University full of chaotic events.

We study as assassins. At day? We are students. But at night?

We are killers.

We kill people. Not for the bad, but for the good. We help helpless people. Ibinubuwis namin ang aming buhay by fighting groups of killers and murderers for the innocent people they involve in their missions.

Our mission right now is to assassinate the members of the group Red Night. Together with their leader, Vince Dantoir. They are involved in a bloody killing spree to steal money. Their targets? Poor innocent commoners. They attack at night. Which is great dahil sa gabi lang din kami pwedeng pumatay.

"Asan na siya?!" Tanong ko sa teammate ko na si Eiden. Tinuro nya ang direksyon kung nasaan siya.

Our team of assassins is called Manzo. We are the most powerful team in the university. We consist of 8 members which is Me, Pierre, Enzo, Eiden, Felix, Kiefer, Aien and River. 2 girls 6 boys. Our university has 28 teams. We are teamed by our performances. Since we are the highest among the other teams, edi kami rin ang may pinaka outstanding performance. The lowest ranking team gets the easy missions while the highest gets a risky or a unsafe mission. A 50/50 chance of death.

"Asan na siya?" Tanong ko sa med namin. Her coat is splashed with blood which made me even more worried! Ano bang nangyari sakanya!? Kala ko ba malakas yung hayop na yun!?

"Queen Arithel. Maayos lang po siya. Kailangan nyo na pong tapusin ang misyo--" Uminit ang ulo ko at hindi na napigilang sumigaw.

"WALA AKONG PAKE! I WANT TO SEE HIM!"

"Utos po iyon ni Ki--"

"I. Dont. Give. A. Damn. Bring me to him!" Nandidilim na ang paningin ko. Bwiset! He lost his guard! Tanga naman! Chicken lang tong misyon na to para sakanya eh! Siya na mismo nagsabi non!

"S-sige po." Takot na sinabi ng med namin.

The university has a few rules. First, hindi mo pwedeng patayin ang kapwa kaklase or kaschoolmate mo. Paparusahan ka ng kamatayan. Second, hindi pwedeng ipaalam ang misyon mo sa ibang teams. Suspension or pagbagsak ng ranking ang haharapin mo. Third, hindi pwedeng hindi ka tutulong. You have to help the team or babagsak ka. Each team doesnt need a hindrance. Fourth, bawal kang makisalamuha sa rival universities. Kahit na kausapin mo lang ang isang estudyante ay bawal.

"Look out!" Hinila ko palayo ang med para makailag sa bala. Tinignan ko ang direksyon kung saan nanggaling ang bala pero walang tao doon. Narinig ko ang putok ng baril but parang nagslow-mo ang lahat. I swiftly dodged the bullet and reached for my gun. I aimed then bam! Bullseye.

Bigla silang dumami at pinalibutan ako. Pucha naman oh! May naghihintay sakin! Ilan ba ang tauhan ni Vincent Dantoir?! Hindi ba sila nauubos!?

"Go now! Mapapahamak ka pa!" I said at umilag sa mga bala na pinapaputok nila. Bwiset!

"Okay l-lang po kayong m-m-maiw--" Nairita na ako at pinaputok ang baril ko which made her shocked and scared. May natamaan din akong asungot.

"I SAID GO!" Pagkasabi ko nun, may humila sa braso ko at tinutok ang kutsilyong gamit niya sa leeg ko. May lumapit din na lalaki at tinutok ang baril niya sa ulo ko.

Humalakhak ang lalaki bago nagsalita.

"I guess its bye-bye now, Queen Arith--" Hindi ko siya pinatapos at sinipa ang kalalakihan nya at siniko ang may hawak ng kutsilyo. Pinaputukan ko silang dalawa at lumayo na.

Fifth rule, bawal kang makishare ng armas. You need to have your own. Every team has a symbol which will make it easier to determine if you're sharing your weapon or not. Lahat ng team ay binibigyan ng armas. Knives, guns, bombs, bullets. And its your responsibility to take care of it. Once you recieve it, its yours. But thats just a one time thing. Pag nasira mo or nawala mo, patay ka. Hindi ka na makakatanggap ng armas galing sa university. Ganun kami.

"Asan na siya? Asan ka na!?" Tanong ko sa sarili ko.

"Queen Arithel! Dito po!" Narinig ko ang boses ng med namin at nakahinga ako ng maluwag nang makita ko siya na nakasandal sa isang puno. Pinaalala niya ako bwiset. Umalis na ang med kaya kaming dalawa nalang ang nandito.

"What happened!? Ang tanga mo naman! Why didnt you protect yourself!? Kala ko ba malakas ka!?" I said pero siya natatawa pa sa inaasta ko. Whats so funny!? Mamamatay na ata ako  sa pagaalala sa kanya!

"I am fine Ari." Mahinahong sagot niya. Tinignan ko ang braso niya at nakita kong may malaking hiwa doon. Oh no no no.

"Ano ba kasing nangyari!?"

"I just got sliced here." Tinuro niya ang braso niya.

"Aish! Next time, dont leave my side. We will fight together okay!?" Sabi ko. Hinding hindi na ako papayag na mawala siya sa tabi ko. No. No way.

"Alright, alright." Tumakbo ako papunta sakanya at niyakap siya ng mahigpit. Siguro ay rinig na niya ang napakalakas na tibok ng puso ko.

"Pinagalala mo kong hayup ka." Sabi ko na para bang naiiyak na.

"Its okay. Im here and fine. Lets go, My Queen?"

"Definitely Pierre, My King."

Psh.

Do we sound like a couple? In my dreams.

Kahit na gusto ko, it cannot be done.

Dont take it the wrong way. Hindi kami ni Pierre. The thing is, magbestfriends kami. But, I like him. A lot. He has been my crush ever since napunta kami dito. Sabay kaming napunta dito. Kami lagi ang magpartner. We met when we were just grade 1. And now, 2nd year college na kami pero magkaibigan parin kami. Matatag kami.

But I want more. I want to be his and I want him to be mine.

Wala akong problema sa lahat ng rules. In fact, sang ayon ako dito. Pero theres this special rule that I hate the most. Rule no. 6.

You cant be in a relationship.

Love in this university,

is forbidden.

Thats why hindi ako makaconfess kay Pierre dahil wala rin akong mapapala.

And I hate it.