That moment when you drop your phone in Rome

Mega crush & plankenkoorts

'Anders nog iets?' Vraag ik aan de klant 'nee dat was het, bedankt' ik knik en loop naar de bar. De bar is echt mijn favoriete deel van het cafe, het is gemaakt van donker hout en achter de bar is een spiegelwand met glazen planken die vol staan met allerlei soorten drank en glazen. De planken zijn verlicht met lampjes en boven de kassa hangen allemaal gesigneerde bierviltjes van alle bekende artiesten die hier ooit hebben opgetreden. Mijn droom is dat er ooit ook een bierviltje met mijn handtekening hangt, maar dat zal wel nooit gebeuren.
Er zitten altijd mensen aan de bar en tot mijn verbazing zit Melissa op een barkruk naar me te lachen. 'Wat doe jij hier? Ik werk tot tien uur weet je nog?!' Zeg ik zodra ik bij haar ben. Ze glimlacht 'weet ik toch, maar ik vind het gewoon leuk om je te zien werken.' Ik zucht en zet mijn dienblad op de bar. Tobias de barman of nou ja bar jongeman, hij was 22, geeft me een nieuw bonnetje en ik begin op te noemen wat ik nodig heb. Terwijl Tobias alles pakt richt ik me weer op Melissa, maar die zit in een soort trance naar Tobias te staren. Ahaa daarom is ze eerder gekomen, ik vermoedde al een tijdje dat ze een crush heeft op Tobias, maar dit is wel heel duidelijk. 'Euhm joehoe' ik zwaai met mijn hand voor haar gezicht 'ik sta hier hoor' ze kijkt geschokt op. 'Schat vraag hem alsjeblieft mee uit!' 'Wat nee!' reageert ze en ze word knal rood. 'Wie moet Melissa uitvragen?' vraagt Tobias opeens. Aan Melissa haar blik zie ik dat ze het liefst door haar barkruk wil zakken. 'Nou.. euhm' begin ik, zoekend naar een goede uitleg. 'Oke je hebt het nu toch gehoord, dan kan ik net zo goed eerlijk zijn' zucht ik. Melissa kijkt me in paniek aan, maar ik negeer haar. 'Ik heb echt een enorme crush op onze buurjongen. Zo erg zelfs dat ik expres niet open doe als er pakketjes worden bezorgd zo dat ik ze bij hem op mag halen. Maar ik durf hem echt niet mee uit te vragen dus ik hoopte dat Melissa het voor me wilde doen.' Tobias barste in lachen uit 'wauw jij hebt het flink te pakken! Geweldig' Melissa begon opgelucht mee te lachen. 'Het is zelfs zo erg dat ze zijn college rooster op heeft gezocht en op de momenten dat hij thuis komt boodschappen of zo gaat doen' vulde Melissa me aan. Ja hallo nu begin ik op een soort obsessieve stalker te lijken. Tobias duwde het, nu volle, dienblad naar me toe 'tafel 12' met een ongerust gevoel laat ik Melissa met Tobias achter. Ik hoop echt heel erg dat ze het niet nog erger maakt. Even later loop ik terug naar de bar en zitten Tobias en Melissa nog steeds te praten. 'Hee Melissa kan ik je ff spreken?' En zonder op antwoord te wachten trek ik haar mee naar de wc. 'Wat heb je nog meer gezegd?' vraag ik bezorgd. Melissa glimlacht 'ik heb je reputatie gered. Ik heb verteld dat ik stiekem weet dat de buurjongen jou ook helemaal leuk vind en dat hij precies het zelfde doet. Oh en dat ik hem een keer zijn post in jou postvakje heb zien doen zodat jij het hem moest komen brengen.' 'Je bent geniaal!' We barsten allebei in lachen uit. Dit is waarom Melissa mijn beste vriendin is.

Het is eindelijk tien uur geweest en Melissa en ik zitten samen, met een glas wijn, op een van de banken in de zithoek van het cafe. Een van de vaste muziekanten speelt swingende jazz muziek. 'Waarom heb jij hier eigenlijk nog nooit gezongen Alice?' Zegt Melissa plagerig. Ze weet dat ik verschrikkelijke plankenkoorts heb en de vernedering niet ga overleven als in huilen uitbarst voor een vol cafe, waar ik ook nog eens wekelijks werk! Ik zucht 'dat weet je toch' 'maar je bent zo goed! Je studeert notabene aan het conservatorium! Waarom probeer je het niet gewoon een keertje?' Ik keek haar smeekend aan 'oke oke, ik hou er over op.'  Ik weet zelf ook wel dat het belachelijk is dat ik niet op durf te treden. Stiekem wil ik het zelf ook wel graag een keer proberen, maar elke keer als ik besluit om me aan te melden voor de open mic avond lukt het me gewoon niet. Er kan zo veel fout gaan! Ik kan struikelen, mijn tekst vergeten, vals zingen, flauw vallen, er kan een snaar knappen en ga zo maar door. Nee voorlopig hou ik het bij luisteren naar de artiesten die het wel durven.
Opeens staat Tobias bij ons en ik schrik op uit mijn gedachten. 'Is deze plek nog vrij?' Hij wijst naar de zitplek naast Melissa op de bank. Melissa knikt en begint weer een beetje rood te worden. Misschien moet ik haar een beetje helpen... 'heey ik ben best wel moe, ik ga alvast terug naar huis' gelukkig wonen we hier 5 minuten vandaan dus hoef ik niet ver. 'Ik ga met je mee' zegt Melissa meteen 'nee, je hoeft niet om mij mee te gaan! Blijf maar lekker hier.' Ik probeer haar non verbaal uit te leggen wat mijn bedoeling is en uiteindelijk lijkt ze het te snappen. 'Oke is goed, maar app je wel even als je thuis bent?' 'Melissa het is maar 5 minuutjes fietsen!' Ik geef haar een knuffel en loop het cafe uit. Hopelijk gaat mijn plan werken.

Een uur later komt Melissa binnen stormen. 'En?' Vraag ik vol verwachting. Ze gaat buiten adem naast me zitten en aan haar gezicht kan ik al zien dat mijn plannetje heeft gewerkt. 'Hij sloeg zijn arm om me heen!!' Melissa kan haar enthousiasme bijna niet onder controle houden. 'Wauw echt?' 'ja en dat is nog niet alles! Toen ik weg ging zei hij dat hij binnenkort een keer wil afspreken, en toen...' ze laat een dramatische stilte vallen 'en toen?' 'Toen gaf hij me een kus op mijn wang!!!' Als er nu iemand bij ons was had ie waarschijnlijk gehoorbeschadiging opgelopen door ons gegil, want het was behoorlijk hard. 'Ik ben zo blij voor je!' Ik geef haar een knuffel. De rest van de avond praten we over relaties en wat ze aan moet doen op haar eerste date.