Göz yaşlarım yağmurla birlikte kayboluyordu...
Çamurun üstüne oturdum kirlenmem umrumda bile değil.
Sadece düşündüm.
Hastalıklarımı,ailemi,arkadaşlarımı ve sevgiyi.
Yine kırıldım ve işte burdayım.
Önceden cok güçlü biriydim ama şuan o kadar değilim kendimi kişiliğimi kaybettim. Ailem...
Berbat davranıyorlar onlarda bozuldu sanki ben bozulunca.
Uçurumdan disari bakıyordum sadece.
Keşke ölsem.ölsemde sizden kurtulsam sizde benden kurtulsaniz .
Etrafıma ölürsem diyorum mesela?..
Ama gerçek algılamıyorlar. Biliyor musunuz ben ciddiyim. Hala ağlamaya devam ediyorum. Düşünürken bunları arkadan bir ses geldi.
