Ansızın ve ter içinde uykudan uyanırsın ve belli belirsiz bir bilinç haliyle elini ilk uzattığın yerde bir yudum su ve bir adet sigara olur ya, yakarsın ilk dumanı; anne sütünü kana kana içen bir bebek gibi ciğerlerine doldurursun. Yavaştan karıncalanan bedenin ve açılmaya çalışan zihnin ile beraber genzinde acı ve buruk bir sigara tadı belirir.
Yutkunursun ki, bu boka batmışlık hissini unutabilesin ve boğazında sürekli sana bunu hatırlatan o tadın kaybolması için çabalarsın. Ama ne yaparsan yap o boka batmışlık hissi ve tadı gitmez ağzından, sonra sigara paketine uzanarak bir sigara daha alır ve yakarsın.
Aslında kurtulamadığın gerçeklik ile yaşamaya çalışmanın şerefine yakılmıştır o sigara, bir duman, bir duman daha; büsbütün kaybedilmiş bir hayatın tam ortasıdır burası.
