Evet arkadaşlar 2. bölüm ile devam ediyoruz.En son çiftlik sahibi bize ateş etmişti.
Doğal olarak kaçmalıydık ama henüz 9 yaşındaydık.Pek çok şeyin farkında değildik.Yattık yere ve arada bir kalkıp taş attık.Silah sesleri kesildi.30-40 adım ileride bir tepe vardı.Belki oraya çıkıp işe yarar bişeyler bulabilirdik.Canımızı dişimize taktık ve tepeye koştuk.Zirveye çıkmıştık bile.Manzara harikaydı.Her şey güzeldi.Tabi kaybolduğumuzu anlayana kadar.Oturup ağladık.Kenan ağlayarak bu işin çözülmeyeceğini ve geldiğimiz yöne giderek evi bulabileceğimizi belirtti ve bizi teselli etti.Kenan'a inandık fakat hangi yönden geldiğimizi bilmiyorduk.Tamamen umudumuz kesilmişti.Bir yandan da korkuyorduk.Derenin karşısında 2 tane kocaman çoban kopeği bir de çoban vardı.Çoban dik dik bize bakıyor , köpekleri ise bizi yiyecekmiş gibi havlıyorlardı.Ansızın birr şey oldu ve köpeklerden biri aşağıya doğru koşmaya başladı.Gözümle takip ettim.Köpek akıllıydı ve derenin ince yerinden bizim tarafa geçmişti.Arkadaşlarıma gösterdim.Hepimiz çok korkuyorduk.Emre tepeye çıkamayacağını söyledi.Fakat biz nasıl inecektik?Köpek aşağıda bizi bekliyordu.Dakikalar,saatler geçti ama hala bekliyordu.Bir plan yapmalıydık.Aklıma bir fikir geldi ve arkadaşlarıma anlattım.
Planı 3.bölümde okuyabilirsiniz :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Macera Dolu Damacana
AdventureArkadaşlarımla maceraları anlatan bir hikayemi sizlerle paylaşıyorum :)