DEATH-TECTIVE

Prologue

Memento morie... Memento morie... Yes, we all need to vanish---to die. But in what way?

---

"Ma--ma, sino may gawa nito sa inyo?" Wika ko sa pawala ng diwa ni mama noong gabing iyon. Kasabay ng malalakas na kulog at kidlat na sinabayan pa ng ulan ay ang pag-tulo ng aking mga luha. Basang basa ng sarili niyang dugo. Walang malay. Dahan-dahang gumalaw ang kamay ni mama. Unti-unting dumilat ang kaniyang mga mata.

"A--anak, I will die. I know I will---" "Remember... Que sera... que sera. I am stil breathing but bearly dying." I know any seconds from now she will fall asleep. Asleep and never be awake she will---faint. "Carpe---diem Ro--sean." She said between of her gasp. --- I still remember that night. Ang malagim at nakakasulasok na gabi. Ang pagkakita ko kay Mama... Tila nabuhusan. Nilalawa o 'di kaya ay naligo siya sa sarili niyang dugo. Alam kong hindi ko na mababago pa ang nakaraan. Pero alam kong kaya ko pang hagilapin ang katarungan. Ilang taon na rin noong namatay si mama. Sumunod ding namatay si Papa. Isang malagim na aksidente ang kumitil sa buhay niya. Umuulan noon at patungo si papa sa opisina, sabi ng mga pulis ay madulas daw talaga sa C5 avenue noong gabing iyon. Sumakto pa na may nakasalubong siyang truck kaya ayon kamalas-malasan pareho silang napurahan. Dead on arrival iyong driver noong truck ngunit si papa ay agaw-buhay pa. Ano't ano pa ay halata ng wala na sa isang porsyento ang pag-asa na siya ay mabuhay pa noong maabutan ko siya sa.

---

Everything all come back. The blood...everything. It all come back as I write an article about a crime scene happens at the 6th street. Kahit na mahirap, I know pero this journalism field is the only way I see to find who is the culprit of my mother's death and my father's murder pretend to an accident.. Mom is right Que sera...sera. Whatever will be, will be. I will be going to pick up each pieces and create a link. Link that will lead me to the culprit. Memories flash back like a storm in my head. Kasabay ng bawat imahe sa utak ko ang mga nakaraang pangyayari ay ang pagbilis ng aking pag-sulat nadadala ako ng aking emosyon. Kaya sa paglapat ng huling patak ng aking tinta ay ang pagbagsak din ng aking luha. Sa sobrang pagod at lungkot ay naramdaman ko na lamang ang pagbigat ng talukap ng mata ko. Bago tuluyan itong magsara isang tinig ang aking narinig "Carpe--diem Ros-ean." "Mama, I will." Tuluyan na akong nakatulog ng nahimbing.

###