PROLOGUE

11 3 0
                                    

Dash's POV

"Okay 1,2,3!..."


Kasalukuyan kaming nagpapractice ni Vince para sa pagaaudition namin na magaganap sa isang linggo kaya medyo intense na yung practice.

"And pam! pam! pam! bam!"

Hay sa wakas natapos na din.

"Nice!"

Pagbati ni Vince sakin, at nakipagbungguan ng braso sakin. Kitang kita ko sa mata nya na proud na proud sya.

I can't believe this man,pano nya nagawang ngumiti ng ganon kahit na ang daming problema na dumadating sa kanya.

Vince is truly a sunshine,even though storms and disaster come to his life he can still manage to smile after all. Just like the sun that shines after the storm.

Kasalukuyan kaming nakahiga sa sahig ni Vince habang pinaguusapan yung mga plano namin pag natanggap kami sa audition.

"Vince pano mo nagawang ngumiti ng ganyan? " Tanong ko dahil di ko na mapigilan tong dila kong kating kati na para itanong to sa kanya.

Bigla syang napatingin sakin ng may halong pagtataka sa mukha.

"Ha?  Hahaha,karapatan kong ngumiti bro"

Natatawa nyang sagot habang naiiling,at bumangon para uminom ng tubig.

Kaya bumangon na din ulit ako habang inuusisa sya.

"Yeah I know that but.. If you don't mind me asking thi--"

"Vince! "

Napatingin kaming pareho ni Vince sa may pintuan. And there,stands a girl with a short hair,wearing that same smile like Vince.

Napatingin ako kay Vince, at kitang kita ko kung pano lumiwanag yung mukha nya,and how his eyes spark just by looking at the girl.

And now I think I know the reason why Vince.

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Caught in a Lie Where stories live. Discover now