Oraya girmek istemiyordum.Geleceğimi o oda da geçirmek istemiyordum .Elimdeki küçük bavulum ve gözümdeki bir çift yaş ile birlikte odanının içine girdim.Yatağıma oturup delicesine ağlamaya başladım . Başımı yastığıma gömdüm ve eski hatıralarımı tazeledim .Sert bir ses ile irkildim ve yavaşça doğruldum . Odamıza giren yaşlı ve buruşuk yüzlü bir bayan beni yanına çağırdı . Bayan Bety ... Yetimhane binasını yöneten kişi.Sert ve kaba...Bana kendini tanıttı , beni de başkalarına . Odadan çıkarken kulağıma odasına gelmemi istiyormuş gibi bir şeyler fısıldadı. İçimden bir ürperti geçti.Diğer çocuklara belli etmeden odadan dışarıya çıktım.Çalışan bayanlara sora sora Bayan Bety'nin odasına ulaştım.Korku dolu yüz ifadesi ve titreyen ellerimle kapıyı tıklatarak içeriye girdim . Masanın önünde duran sandalyelerden bir tanesine oturdum.Bayan Bety bana bakıyordu.Etrafı inceliyordum ki sert bir sesle 'adınız ? ' diye sordu ve çok unutkanımdır diye de ekledi . Bende sorun değil Bayan Bety ben Ally diye karşılık verdim . Soğuk bir gülümsemeyle kendini sıcak kanlı göstermeye çalışıyordu.Konu adımızdan başlayıp annem ve babam meselesine kadar uzadı.Bayan Bety bu konuda da bilgilendirdikten sonra izin isteyip bahçeye çıktım.Banklardan birine oturdum.Eskileri düşünüp gülümsedim,bugünü düşünüp üzüldüm.Annem ile babamın benden ayrılışı 2 yıl olmuştu.Bakıcımın artık bana bakmasına gücü yetmemişti ve beni buraya teslim etmişti.Yılbaşın da annemlerden ayrı üçüncü doğum günümü kutlayacaktım.Hayatım karmakarışık bir şekilde ilerliyordu.Ne bir fazla, ne bir eksik.Odama doğru ilerlemeye başladım . Üstümü değiştirmek biraz da olsa rahatlamak istiyordum.Valizimi açtığımda eşyalarımın üstünde bir zarf gördüm.Üstünde hiçbir şey yazmıyordu.Açıp açmama konusunda biraz sıkıntı yaşadıktan sonra açmaya karar verdim .İçerisinde annemin imzasını olan bir mektup vardı.
