Anong Pinaglalaban Mo ?? (on going)

uno

AN: This is only a short story. Pasensya na po sa mga maling spelling, grammar at terms.. Suportahan nyo po ako.. Salamat in advance ^_^..

*Uno*

"AHHHHHHHHH!"

Sino ba naman ang hindi magugulat kung pagkagising na pagkagising mo sa umaga, mukha nga alagang aso mo ang makikita mo? 

Yun bang suppppper lapit ng pagmumukha nya.. kunti nalang magkakapalitan na kami ng mukha!

yuck! Hindi ko ma-imagine na magiging kamukha ko si Barbie.. (name nung aso namin).. pero kung Magiging kamukha ko man sya.. ako na siguro ang pinaka MAGANDANG aso! 

BWAHAHAHAHAHAHAHA.. walang basagan ng trip.

"BARBIEEEEEEEEEEEE....!!!" nakakaaasr ka talaga! "Shhhhuu... shhhhhhhuuu.. Lumabas ka dito sa kwarto ko!" Kailangan ko pa talagang sigawan tong asong to >.<

"Aw.. aw" aba tumahol pa? " At sumasagot ka na ngayon??" kukuha na sana ako ng walis pamalo sa kanya ng biglang..

"WAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!! IPIS!!!!!!!!!!!!!!!!!!" Tumalon-talon na ko nun sa labas ng bahay kahit hindi pa ako nakakapaghilamos at nakakamumog.. Ano ba yan.. kanina aso ngayon ipis nanaman? Ako na talaga ang reyna ng mga hayop sa araw na ito! 

*pak* *pak* (hampas ng walis =D)

" Yan ang dapat sayo! kala mo ah.. ipis ka lang IPIS!!! kay barbie ko sana gagamitin tong walis eh.. Sorry ka, mas galit ako sa lahi mo" sigaw ko dun sa ipis, kahit na alam kong hindi nya ako naiintindihan..

Umupo ako dun sa isang bench sa harap ng bahay .. kakalokang ipis un.. Nastress ako.. maka-pahinga nga.. humiga pa ko dun..

*kurap* *kurap* *muni-muni*

Oo nga pala, hindi pa ako nagpapakilala.. Ako si Cloe Shei Tinillo. Ang pinaka MAGANDA, SEXY at MATALINONG nilalang sa balat ng durian! Well kaya ko nasabing durian, dahil kabaliktaran yan ng totoong ako.. Im only 17 years old at  2nd year college.. Wag nyo nang alamin kung anong course at kung saang school.. for SECURITY REASON! hehehehe

Bata palang ako tampulan na ko ng asar sa lugar namin.. Sabi ng ilan anak daw ako ng DYOSA! char! joke lang.. hehehe

Palagi akong inaasar ng mga kapit-bahay namin.. Dumating pa nga sa point na nawalan ako ng kaibigan.. Sobrang lungkot ko ng mga panahon na yon.. Sabi sa akin ni mudra hayaan ko nalang daw sila..

Naiinis ako sa sarili ko! BAkit kasi naging iba pa ako sa paningin ng mga tao??

Anong pinagkaiba ko sa kanila? Kumakain din naman ako, kaya ko maglaro, maglakad, sumayaw, kumanta, umacting, lumamon, maglinis ng bahay, magsulat, tumula, lahat na nga ata nagagawa ko tulad nila.. Pero bakit ganun??

Dahil ba sa KAGANDAHAN ko kaya nila ako nilalayuan? dahil sa nakakabog ko ang beauty nila ? bwahahahahahahaha....!!!!

Sabi daw kasi.. Galing daw ako sa pamilya ng mga ASWANG! Bakit, hindi naman kami kumakain ng tao ah,, o kahit na buhay na hayop.. ang totoo nga vegetarian ang pamilya namin eh.. hehehe

Bakit kaya ganun ung tingin samin ng mga tao?? bakit kasi Hindi ko nalaman ang lahat?....

"Miss? Miss, miss, miiiissss!" Hayop na lalaking to.. kung makasigaw kala mo kung sino.. Istorbo! nakatulog na pala ako sa kakakwento.. Puyat eh..

"Ano?!" sagot ko naman. "Pwedeng pahiram ng upuan?" tanong nya.

"Ayoko nga.. Ginagamit ko pa nga.. Aagawin mo?" kala mo ah!

"Teka, Kanino bang upuan yan?"

"FYI! nasa harap ng bahay namin tong upuan na to.. So it means, sa amin to! Bahay namin to!" sabay turo ko sa bahay na katapat naming dalawa..

"Bahay nyo???" tanong nya na parang nang-aasar..

Tumingin ako dun sa tinuturo ko at...

*kurap* *kurap*

"Eh bahay namin yan eh!" dugtong nya..

O.o

Hala.. oo nga pala.. iniwan ko ung ipis sa bahay.. Pero hindi ko nilinis kasi nakakadiri..iiww..

Shhhhhhhheeeet.... Kahiya!

"At tyaka pwede ba.. Maghilamos ka!" Aba ang kapal ng mukha para diktahan ako!

Tumalikod at Paalis na sya nun dala ung upuan ng bigla syang humarap sakin sabay sabing..

"Ung laway dyan sa pisngi mo... Natuyo na parang may el ninyo ah! hahahahaha!"

O.O

Ano? 

WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! 

NAKAKAHIYA!