Fantastik Yaratıklar

1.Bölüm

Tek ışığın ay olduğu yıldızsız gökyüzüne baktı Jessica. Köpek mi kurt mu olduğunu anlayamadığı ses onu daha çok korkutuyordu. Kamp ateşinden sonra saklambaç oynamak kimin fikriydi? Ebeden saklanmak için ormanın bu kadar derinlerine inmesinin hata olduğunun farkına vardı. Ağaçların hepsi birbirine benziyordu ve geldiği yolu çoktan unutmuş, ormanda kaybolmuştu. Kamp ateşi hikayeleri de onu ürküten bir diğer etkendi. Duyduğu baykuş sesiyle kamp ateşi sırasında anlatılan hikayelerden daha çok korktu. Attığı her adımda ona paranoyakça bir son yazıyordu bilinçaltı. Kendi çığlığını duyduğu düşüncesiyle kulaklarını kapadı ve koşmaya başladı. Soluklanmak için durdu.

"Bizi görmüş müdür?"

Duyduğu sesin ardından etrafına bakındı. Yalnız olmadığının, arkadaşlarından bazılarının yakınında olduğu düşüncesi Jessica'yı rahatlatmıştı. Derin bir nefes aldı ve sesin geldiği yöne doğru ilerledi.

"Gidelim buradan!"dedi başka bir ses.
"Hey! Durun, ben ebe değilim!"dedi Jessica.
Hızlı adım seslerini takip etmeye çalıştı fakat yeterince hızlı değildi. Başka yöndeki ağaçların arasından gelen seslere odaklandı. Pek de yalnız sayılmazdı.

"Benim, Jessica! Kaybolduğumu sandım, neyseki buradasın."

Ağaca doğru koşarken ayağı takıldı  ve yere düştü. Ağacın yanında daha önce görmediği kadar yeşil bir çift göz ürpermesine sebep oldu. Kargalar çığlık çığlığa kaçtı, Jessica'nın çığlığı yankılandı. Gözler iki saniyenin ardından kayboldu.

"Bu tarafta!" dedi tanıdık bir ses.

"Aman tanrım! İyi misin Jess?" dedi en yakın arkadaşı Rose ve ayağa kalkmasına yardım etti.

"Ormanın bu kadar derinlerine inerken aklından ne geçiyordu?" Konuşan gözetmen öğretmendi.

"Sadece saklanıyordum. Ayrıca benim dışımda birkaç kişi daha vardı."

"Hayır"dedi ebe olan çocuk "Kimse kamp alanından senin kadar uzaklaşmadı."

Jessica hafifçe kaşlarını çattı. "Orada yeşil gözlü biri vardı."dedi ağaçı göstererek.

"Yeşil mi?" Gözetmen öğretmenleri ağacın çevresini kontrol etti. Hiç kimse yoktu.
"Korktuğumuzda böylesi bir yerde bazı şeyleri yanlış algılayabiliriz. Gördüğün bir geyik ya da köpek olabilir."

"Sanırım korku hikayeleri yüzünden paranoyaklaştım."

Gözetmen öğretmen ellerini birine vurdu. "Pekala çocuklar, bu kadar eğlence yeter. Herkes çadırlarına!"

Oysaki Jessica gördüğü şeyin normal olmadığına yemin edebilirdi.

                      X   X   X
4 yıl sonra
Jessica
"Bana başarının izlediği yolu anlat. Hayaller başarının temelidir. Planlama, düzen ve çalışma ise bu temelin üzerine inşa edilen yoldur. Çünkü en büyük başarılar bile bir zamanlar hayaldi."

Adını bile tam olarak bilmediğim derste ilk defa boş boş oturmak dışnda bir şey yapıyorduk. Bay Cabel sınıfa elinde bir kutuyla gelmişti. Kutunun içindeki her kağıtta başka bir şey yazıyordu. Bizse rastgele seçilen öğrenciler olarak rastgele çektiğimiz kağıttaki cümleyle ilgili birkaç dakika konuşuyorduk. Dersin adını hatırlamaya çalıştım. Bilgi kuramı? Düşünceyi geliştirme?

Kağıdı öğretmen masasına bıraktım ve sırama yöneldiğimde bir kişiden başlayıp bütün sınıfa yayılan alkışlar ise beklediğim bir şey değildi. Gülümsedim. Cam kenarındaki sırama otururken izlendiğimi hissedebiliyordum.