Beneath the Sun

Simula

The colours of the surroundings gives its definitive character. Some are different than the other, some are similar. The peaceful place may seem beautiful, yet something may bound to happen.

The beautiful beach with turquoise colour which glisten by the sun ray.

A colour that corresponds to a life, beauty, and love...

I stared at the beautiful beach and I knew I need to start a new life, away from people, stress, and responsibilities.

"M'am nandito na po tayo." Tumingala ako sa aking driver at tumango. "Manong salamat po paghatid. Sana ho sa atin na lang ito. Wag niyo na ho sabihin sa mga magtatanong at sabihin mo na wala kang alam sa pinuntahan natin. Nag-kakaintindihan ba tayo?"

"Yes po, M'am. Makakaasa po kayo." "Good, now you may leave. Ingat sa byahe." Tumango ang aking driver at tahimik na umalis.

Now, here I am standing in front of my beach house. Walang nakakaalam sa bahay na ito, kung hindi ako lamang. Kinuha ko ang gamit ko at pumasok na sa loob ng bahay. Tahimik at malinis ang loob, mabuti at nasabihan ko kagad ang nag-aalaga ng bahay ko.

I left the city, work, family, and responsibilities. I left to try live with a different environment, the environment that I was born and raised with.

Nakarinig ako ng katok sa pintuan at nakita ang taga-paghalaga ng bahay ko, na dating kasambahay ng pamilya ko sa Maynila. "Nanay Gina! Kamusta na po kayo?" "Ito mabuti naman. Malakas pa!" "Kayo talaga nanay. Salamat sa paglilinis ng bahay ko. At sana ho wala po kayong pinagsabihin na nandito ako." " Walang anuman, eh parang anak na kita." I smiled with what she said.

"Thalia, anak, ikaw ba gusto mo muna kumain? Nagluto ako saming bahay, doon ka na mag-tanghalian."

"Sige po nanay, susunod na lang po ako, ilalagay ko lang ang mga gamit ko sa kwarto." Ngumiti at umalis si nanay Gina sa bahay ko.

I walked through my Spanish oriented house. Everything in this house is every detailed from floor to top ceiling. The house where I spent five years savings of my hard work money, without anyone knowing. I smiled at the thought.

Pagkatapos ko mailagay ang mga bagahe ko sa kwarto, umalis at nagtungo agad ako sa bahay ni nanay Gina.

I look at her house. No, her home. I corrected myself at the thought. Nanay Gina's home is simple yet I could feel the memories imbedded to it. I sighed at the thought. Sana maayos na ang problema ko. Pero hindi ko muna iyon iisipin. Kaya nga ako lumayo ng Maynila at napadpad sa Batangas, dahil may tinatakasan ako.

I knocked at the door at dumungaw sa akin si Nanay Gina. Inaya na ako sa lamesa kung nasaan ang mga pagkain. Walang pa ang asawa ni nanay sa hapag. Ang pagka-alam ko hindi na nagka-anak si nanay Gina dahil sa sakit sa matres. Pero alam ko, hindi siya malungkot dahil mahal na mahal siya ni tatay Jaime.

"Nay nasaan po ang tao dito, bakit ata ang tamihik ng bahay niyo? Akala ko nandito din ang asawa niyo?

"Si Jaime ay nagpunta sa tindahan, pinabili ko ng coke. Napaka-init naman kasi. Para akong matutunaw."

I smiled with the remark. "Hindi naman yun magbabago. Buti nga ho, maaliwalas ang hangin dito at malapit lang tayo sa dagat."

"Oo nga. Mabuti at naalala mo pa yung asawa ko?" " Syempre naman Nay, nakakalimutan niyo na ba na pamilya naming kayo nagsilbi at halos anak na ang turing niyo sa akin?"

"Hehe, oo nga pala. Sorry 'nak. Matanda na ko at makakalimutin."

I giggled with what she said. Nay Gina's home feels really accommodating. I like it here. Homey, as I thought.

I have live in a luxury life all my life. My parents are business couple, so in return, my older brothers and I took business course too. My parents taught us to earn our worth. So, my brothers and I built our own business with the starting money our parents gave. For years, my brothers and I had return the money, our parents lent. It was very fulfilling at first. But as each day past, I realized, something were missing. A piece, even I don't know what it is.

I startle with my thoughts when Nay Gina tapped my shoulders.

"Nay?" "Thalia, okay ka lang ba? Tulala ka, anak."

"Ayos lang ako Nay, siguro't pagod lang ako sa byahe." I smiled at her.

"Ay ganun ba? Hintayin lang natin si Tatay Jaime mo, para makakain tayo at makapagpahinga ka."

"Sige po nay. Mukang masarap ang ulam natin ah?" I asked to avert her worries at me.

"Aba't syempre ako ang nagluto." 'Nay Gina responded with glee.

We heard the door open. Nay Gina and I turned our heads to check who entered and saw it is Tatay Jaime with the a bottle of coke.

I stood up to greet Tatay Jaime. " Tay! Buti at nandito kana gutom na po ako." I smiled at him.

Tatay Jaime look at me with curious eyes to see who am I that greeted him. "Ay, may bisita pala tayo. Thalia? Ikaw ba yan?"

I smiled at him and went to hug him tight. "Ako nga Tay. Na-miss kita Tay. Kayo ni Nay Gina. Ikaw, Tay Jaime, nakakatapo ka. Ako nakilala kita agad tapos ikaw hindi mo ko nakilala."

"Thalia, anak, pag-pasensyahan muna ako tumatanda at lumalabo ang mga mata ko. Hindi kita naalala dahil mas gumanda ka ngayon." Tatay sheepishly answered.

"Ikaw Tay ha?, di ka parin nagbabago. Bolero ka parin." I laugh with my comment.

"Hindi nasabi sa akin ni Gina na pupunta ka dito." Tatay asked curiously.

"Tay biglaan lang po. Dito po muna ako sa beach house ko titira. Wag niyo ho sana sabihin sa may magtatanong." I said pleadingly .

Tumango naman si Tatay Jaime at may na-intindihan kaagad.

I think I heard a cough but then I thought I was imagining things so I ignored it. I heard another cough and saw that there is someone by the door. And that someone is a man to be specific. A beautiful man. A man that can dazzle anyone who will look. And I am dazzled.