Bölüm 2

265 13 14
                                    


İki hafta geçmişti. Kızlar gayet iyiydi. Meral, Cemre ve Eylül taburcu olmuştular. Kader ise hala hastahaneden kalıyordu. Cemreyi ve Eylül'ü Yen'i yurda gönderdiler. Biraz uzak olsada, üniversiteye çok yakındı. Cemre Serkan'la artık sevgiliydiler.

Eylul: Ya, Cemre geç kalıyoruz.

Cemre: Geldim, kızım.

Eylül'e Cemre hemen yurttan çıktılar. Yolda giderken, diğer taraftan çiğlıklar duymaya başladılar. Aniden bir erkek, Cemreye çarptı. Dengesini kaybederek, yere düştü. Ona çarpan bir polisdi.

Cemre: Ahh

Eylul: Cemre! İyimisin?

Cemre: Lan, öküz dikkat et sana!

Eylul Cemreye yardım ederek, yerden kalktı. 

Eylul: İyimisin?

Cemre: Evet, hadi gidelim.

"""

Güney kahvaltı yapiyordu, Songül ise önüne çay koyarak gülümsedi. Ama odaya Zehra girince, gözlerini devirdi.

Zehra: Ay, Guney sende üniversiteye gidiyorsun dimi? Sedefte seninle gider mi?

Sedef: Anne! Ben zaten diğer üniversiteye gidiyoruz, sende biliyorsun!

Güney hemen yerınden kalkarak, Songule yaklaştı. Yanağından öperek, gülümsedi.

Güney: İlk gün geç kalmayim dimi?

Songül: Tamam, aşkım. Ben Kaderı ziyarete gidecek.

Güney: Tamam.

Karısının yine yanağından öperek, evden çikti. 10-15 dakika sonra Sedef gitti. Songule Zehra evde tek kaldılar. 

Zehra: Yazik sana, Songul. Hepsi üniversiteye falan giderken, sen yemek yapiyorsun. Ah.

Songul: Bir sus ya! Zaten hepsi senin yuzunden!

Zehra: Ay, tamam be! Açim ben!

Songul: Eeee?

Zehra: Kardeşini taşiyorum kiz! Bana guzel bir şeyler yap sana.

Songule sinirle mutfaga doner. Masaya yumrukla vurarak, sandalyeye oturdu.

"""

Üniversiteyenin kantininde oturarak hesi konuşuyordu. Serkan Cemrenin elinden tutunca, Eylul biraz kotu oldu. Cemre bunu faretti ve elini hemen çekti. Serkan biraz şok olmuştu.

Guney: Offf, Songul burda olsada

Meral: Ay, canısı tüm kizlar resmen sana bakiyor! Songul bunu oğrense çok kotu olardi.

Cemre: Tum kizlarin gözlerin oyardi.

Eylul: Ya bir dakika ya!  Neden ölmuş gibi konuşuyoruz.

Mert: Aynen.

Guney: Uf, hadi kalkalim.

Hepsi kendi siniflarina gittiler. Eylul kendi sinifina girince, yerinde oturdu. Yanina bir erkek yaklaşarak dedi:

Koray: Merhaba, ben Koray. Oturbilirmiyim?

Eylul: Tabi. Gel. Ben Eylul.

Koray: Memnun oldum.

Koray, Eeylulun yanina oturarak gulumsedi. Eylul kafasini kaldirarak, gören kişiye şok oldu......

Kirgin Cicekler;Bizim HikayeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin