Ik weet echt niet wat ik wil..
Ik probeer steeds een normaal boek te schrijven maar het lukt me gewoon weg niet, dan ben ik bang dat iedereen gaat zegen of denken, is ze daar weer met haar boeken die na 2 delen toch verwijderd word. En dat is gewoon omdat ik nooit inspiratie heb, ik heb vaak momenten dat ik gewoon huil voor niks, iedereen kan het veel beter en soms denk ik dat ik beter stop met Wattpad, maar dan wil ik alleen gewoon nog boeken lezen, en nooit meer wat schrijven, ik merk dat ik de laatste tijd ook vaker huil bij boeken en steeds meer moeite krijg met vertrouwens enzo, volgendjaar ga ik naar het middelbaar, binnen en week, heb GEEN zin om te gaan. Ik heb geen idee wie mijn vrienden zijn, volgens mij sta ik maar bij mensen, hopend dat het mijn vrienden zijn, maar dat ze niet eens doorhebben dat ik er ben. Laatst liep ik met een "vriendin" over de kermis en na een tijdje kwam er iemand van onze oude school, die ging dus met ons mee, gingen we in een attractie en moest ik met dat stink joch, heeft dat joch dus een nicht, ze zit in de middelbare school waar ik zit maar ze gata naar het 2 middelbaar en ze zitten volgend jaar dus ook bij le in de groep in de jeugd beweging en soms heb ik gewoon geen zin meer ik die kut jeugdbeweging, nu zaten wij in die attractie en die nicht zag ons dus samen, dus ik schaamde me al kapot, wa t die "vriendin" vond dag er te weinig plaats was, was ze plots weg ging ik ze zoeken, volgde dat stink joch me weer, en raad eens wie ons zit aan te staren, de nicht, ze zagen fet, met nog meer van der vriendin, ze haten mij en vinden dat ik niks kan, ik kan ook idd niks, maar ze pesten me een soort van. Dus dat ook al, moest ik dus naar huis VOLGDE DAT FUCKIG KUT JOCH ME WEER en men ouders gaan nu echt vreemde dingen denken, ik huil alweer en fubking veel moeite om dit te schrijven, soms wil ik dit soort dingen helemaal niet delen, maar ik wil het ergens kwijt. Soms denk k' dat lijn beste vrienden mijn ouders zijn, maar beste vrienden vertellen elkaar alles, en datvdoe ik niet, mijn ouders weten vrij weinig, alleen dat ik met Nederlandse kinderen chat. Ooit gingen ze random vragen stellen, ik voel me gewoon altijd akward. Ik vind het nooit echt fijn als mensen zo van die kut vragen stellen. Ik ben echt fucking bang voor het middelbaar. En dus ook de nicht van mijn buurmeisje waar ik vroeger heel goed mee om kon gaan negeerd me ofzo, ik glimlach, maar ze doet alsof ze me niet ziet. Ik ben gewoon bang dat ik alleen word gelaten, dat niemand meer bij lij in de buurt moet zijn. Ik doe me steeds als een fuckig adhders voor en doe alsof niks me kan schelen alleen in de hoop de mensen me een beetje leuk zouden vinden, maar in het echt ben ik fucking stil, heb ik voor veel dingen bang en ben ik eigenlijk niet zo heel gelukkig dan als ik me voor doe. Natuurlijk ben ik blij met mijn familie, daar kan ik altijd mezelf zijn. Maar ik denk soms dat iedereen word betaald ofzo om me aardig te vinden, niet dat dat heel veel personen zijn. Volgend jaar komen er ook stont kinderen van andere scholen, wat moet ik dan in godsnaam doen? Als ik me anders gedraag gaan me oude schoolkinderen me vreemd vinden en van alles doorvertellen, en eigenlijk wil ik echt op sommige momenten gewoon dat niemand me kende, behalve familie en mensen die ik nog nooit in real heb Gemeet, zoals Stephanie Mila kiearah Melissa enzo voort ik ben ook 1 van de grootste lelijkste en stomste kinderen van allemaal. Ik haat mezelf gewoon nu en lig fuckigng hard te Wenen, en dan moet ik nog uitkijken dat me ouders het niet zien.
Bedankt dat je tot het einde wou lezen, je lag me gerust uitschelden als je wilt, kan me geen ene fuck meer schelen, en weet dat je niemand 100% kan vertrouwen..
