kırılan kanatların düşen omuzların hikayeleriyle dolu hafızam
ve neden bilmem sanki hepsi tanıdık bu bozgunların
ufak odanda tıkılıp düşün doğru bildiklerini
bide unutma ne olur ne için buralara geldiğini
yastığında saç tellerinden fazlasını bıraktın
ve umudun zayıf öfken ise akkordan
bilmem kaç kere yaktın o gemileri
bilmem kaç kere geçtin o yoldan
unutma çocukluğunu doğan güneş onundur
hayrını selametini bırak ve hatırla çıplak doğduğunu
kaç kere çeldiler yolundan bastırdılar sesini
unutma sesini kıstıkları zaman nasıl boğulduğunu
yürüdüğün yolda vardığın yer evindir
evinde karşılar gülen yüz o gelindir
sende biçtiğin işte dünden ektiğini
kayıplarında zaferlerin kadar senindir
