Chapter 6

5 3 0
                                    

Sam's POV



Days passed. I make myself busy, so that I could forget my problem.



Ilang araw na din akong hindi umuuwi sa bahay. Madalas akong mapag-isa sa condo ko. Pati si Xavier, hindi nag paparamdam. Gusto nya rin siguro munang bigyan ako ng time makapag-isip at mag-isa.



Damn, I miss my baby Kirby so much. I know that my Auntie Maggie is still in pain. I can't do anything about it.



"It's okay. We're here for you, okay?" -Rafee



I'm in her condo. "I don't want to go home. Mamimiss ko lang lalo ang presence ni Kirby."



"But your family needs you. You need to comfort them, Lorrain is still there."



"Stop crying. I know you are strong, Sam."-Timothy said. "You know Xavier, ayaw nyang nakikita kang umiiyak."



"Hindi nya naman alam."



"Hindi ba tlga?"-tanong nya, habang nginunguso si Rafee na pumipindot sa cellphone nya.



O_____O



Wtf? Don't tell me?



*Ding* Dong*



Kakaiba yung tingin sakin ni Timothy. Damn! "Sorry Sam, ayoko din nakikita kang umiiyak eh."-Rafee said at mabilis na tumayo pra buksan ang pinto.



"Why are you crying?!"-Xavier.



He don't want to see me cry. Rafee texted him



"Let's go."



"But hon--"



"No buts. Let's go home."



At ayun na nga, hinila na nya ko palabas ng condo ni Rafee. Damn, hindi manlang ako nakapag pasalamat at nakapag paalam saknila.



Pumunta kaming parking lot. Akala ko papasok na sya pero sumandal sya sa kotse nya, pinasok nya yung kamay nya sa bulsa ng pants nya at tiningnan ako., ang gwapo ng boyfriend ko.



"I said, I don't want to see you crying, right?"-he ask. Napatungo ako. Ayaw kong sumagot. Ayokong mag-away kami. "Now, cry."-napatingin ako saknya. Is he crazy?



Lumapit sya sakin at niyakap ako, "Ilabas mo lahat yan hon. Ayoko lng naman yung umiiyak ka ng hindi ko alam at wala ako sa tabi mo. I want to be your shoulder to cry on."



Hindi ko alam pero.. Wala pang ilang segundo ng napahagulhol nako at yumakap rin saknya ng mahigpit. "Hon, hindi ko matanggap. Masyado pa syang bata. Marami pa kong gustong sabihin at ituro saknya! Gusto ko pa marinig yung mga halakhak nya. Kung sino man ang gumawa nito saknya wala syang awa."



"Bumawi ka nlang kay Lorrain okay? Nasasaktan din sya."



I nod. "Come on, hon. Ang problema hindi dapat tinatakbuhan. Your family needs you. Lalo na ngayon. Hindi lang ikaw ang nasasaktan sa nangyari okay? Be strong enough to comfort them. Wag kang magpakita na mahina ka. Ipakita mo sa Auntie mo na may dahilan pa pra lumaban, Lorrain is still there, wag kayong susuko."



Yes. He's right. He wiped my tears and kiss me on my forehead. "Thank you so much hon. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala ka. I love you."



"I love you too. Let's go, we're gonna find who did this."

"Deadly Secrets"Where stories live. Discover now