Jij en jij alleen

44

Laura

Met lichte hoofdpijn open ik mijn ogen. Alles van gister avond schiet me weer te binnen en ik ben meteen wakker. Ik kom overeind en zie dat ik nog maar alleen ben. Het is ook verdacht stil dus ik vermoed dat ze al in het restaurant zitten.

Ik trek een strakke spijkerbroek aan met een zwarte Calvin Klein trui. Ik haal wat make-up restjes van gister weg en laat de make-up die nog op zijn plek zit, lekker zitten. Ik haal snel een borstel door mijn haar en maak snel een paardenstaart.

Zodra ik het restaurant in loop kijkt iedereen me aan. Het lijkt wel alsof ze vies naar me kijken. Een spottende blik. 'Slang.' Hoor ik rechts van me. Ik kijk met gefronste wenkbrauwen hun kant op. Ik loop rustig door. 'Wasmachine.' Komt van links. Ik sta stil. Boos kijk ik ze aan. Ze lachen en kijken weg. Een ander groepje maakt kots geluidjes. Snel loop ik door naar mijn groepje.

'Wat is er gebeurd toen ik sliep?' Vraag ik boos aan Quin, Ryan en Karlijn. Ik neem plaats en kijk ze om de beurt aan. 'Nou?' Zeg ik bozer als niemand iets zegt. 'Er wordt gezegd dat je niet kan zoenen, dat je echt slecht bent en dat je wordt afgeraden.' Karlijn kijkt weg.

Ik slik. Ik wist dat ik niet goed met jongens was. Ik wist dat ik waardeloos was in de liefde. Al mijn onzekerheid over jongens was terecht. Waarom zei Ryan dan dat ik het wel kon? Ik ben zeventien en kan geen eens goed met jongens en liefde omgaan.

Een traan rolt over mijn wang. Shit. Snel veeg ik hem weg. Ik haal mijn neus op. 'Wie zegt dat dan?' Vraag ik met een trillende stem. Ik krijg geen antwoord. Karlijn en Quin kijken weg. Ryan ook, maar anders. Met een grijns eet hij zijn bord leeg. 'Jij?' Vraag ik hem. 'Waarheid liefje.' Zegt hij alleen. Hij was het en dat terwijl hij heel goed weet dat ik onzeker ben. Hij had mij beloofd om er voor me te zijn en mij te beschermen en hij zou er geen misbruik van maken. Hij heeft zijn belofte niet gehouden.

Zonder dat ik het weet rollen er meerdere tranen over mijn wangen. Ryan bijt op zijn lip. Even lijkt hij spijt te hebben. Ik wil het niet weten eigenlijk. Ik wil hem nooit meer horen of zien.

Ik sta op en loop snel het restaurant uit voordat ik echt uitbarst. Karlijn roept mijn naam nog na, maar ik luister niet.

Zodra ik op onze kamer ben pak ik mijn telefoon erbij. Ik toets Isaac zijn naam in. Ik twijfel niet en druk op "bel". De telefoon gaat een paar keer over en dan wordt er opgenomen.

'Hey Laura, alles oké?'

Ik knik. Dat ziet hij natuurlijk niet. 'Ja.'

'Waarom bel je dan?'

Omdat mijn hele leven vandaag is om gegooid door de grootste klootzak ooit en ik nu geen zelfvertrouwen meer heb. 'Ik wilde je gewoon weer even horen.' Maak ik ervan.

'Oké, is het leuk?'

'Heel leuk!' Ik voel me slecht dat ik lieg.

'Gelukkig maar. Heb je nog wat beleeft?'

Ryan

Ik wil onze kamer in lopen maar zie door het raampje Laura zitten. Ik besluit maar om niet binnen te komen. Door het raampje kan ik zien dat ze aan het bellen is. Haar ogen glinsteren door de tranen. Ze wil heel graag huilen. Ik voel me schuldig. Had ze maar niet met een andere jongen moeten zoenen. Het maakte me gek.

Ze hangt op en barst in tranen uit. Het doet wel wat met me, dat ze zoveel pijn ervan heeft. Ik ben de enige die weet dat ze onzeker is over jongens door haar verleden en ik heb er zwaar misbruik van gemaakt. Dit soort dingen doe ik vaker. Dit is namelijk wie ik ben, maar dit keer voelt het niet goed.

Ik zucht. Ik loop terug naar de picknick bank waar Kayne en Justin aan het roken zijn. Ik kom erbij zitten en steek ook een sigaret op. Ik zie Kayne en Justin op kijken naar iets achter mij. Ik draai me langzaam om.