Nerede olduğumu buraya nasıl geldiğimi hatırlayamıyorum. Hatırladığım tek şey içkimin son dördüncü dublesi ve gerisi bulanıklaşma ile karanlıktı. Gözlerimi bir ara aralamaya çalıştım fakat her yer o kadar bulanık ve karanlıktı ki sadece tanımlamadığım sesler işitiyordum. Birileri vardı ve konuşuyorlardı. Ne söylediklerini anlayamıyordum. Dilleri bildiğim bir dil değildi. Vücudum ve beynim o kadar bitkin ve yorgundu ki göz kapaklarımı daha fazla açık tutamıyordum. Yine karanlıkla bütün olmuştum.
"İsmim Abigail soy adım Andorra. Üniversitemin mezuniyet balosuna katılmıştım.Bütün hayatım o geceden sonra değişmişti ve ben artık iyi bir öğrenci değildim. Herkesin ilgi ile baktığı ve ailemin benimle gurur duyduğu kız değildim. O kadar alkol almamalı ve annemin sözünü dinlemem gerekirdi. Fakat kimse böyle olacağını bilemezdi."
Birden fazla kız sesi işitiyor gibiydim.Sesler adeta beynimin içerisine hükmetmiş gibi. Gözlerimi yavaş bir şekilde aralamaya çalışırken net olmayacak derecede iki çift kahverengi gözle ile karşılaştım. Kendime gelmem uzun sürmemişti ve o an ki korku ile uzandığım yataktan kendimi geriye doğru savurdum. Vücudumun soğuk duvara vurması ile ufak bir inleme kaçmıştı ağzımdan.Canım yanmıştı. Beni meraklı bakışlarla izleyen kahverengi siyah saçlı kız "iyi misin?" diye sordu. Başımı sadece evet anlamında sallamakla yetindim. Şaşkındım ve korkuyordum. Nerede olduğumu buraya nasıl ve ne sebep ile geldiğimi bilmiyordum. Beynimin içerisinde açıklanması gereken bir den fazla sorum vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hope From The Darkness
Teen Fiction"İsmim Abigail Andorra" Üniversitemin mezuniyet balosuna katılmıştım. Bütün hayatım o geceden sonra değişmişti ve ben artık iyi bir öğrenci değildim.Herkesin ilgi ile baktığı ve ailemin benimle gurur duyduğu kız değildim. O kadar alkol almamalı ve...
