Το αγόρι του διπλανού δωματίου (The boy from the next door )

κεφαλαιο 3

Αφού μπήκαμε στην τάξη ο κ.Αποστολόπουλος ο καθηγητής της βιολογίας που τυχαίνει να είναι και ο αγαπημένος μου ξεκίνησε να μας λέει για χιλιοστή φορά για το αναπαραγωγικό σύστημα,Πφφφ κάθε χρονιά τα ίδια . Οκέι δεν λέω τον αγαπώ , τον εκτιμώ  αλλλά κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβει ότι τα παιδιά στη σημερινή κοινωνία ξέρουν καλύτερα το αναπαραγωγικό σύστημα και στην θεωρεία αλλά πόσο μάλλον στην πράξη .

Η μέρα πέρασε ομαλά χωρίς πολλά προβλήματα και παραδόξως ο Βασίλης και η υπόλοιπη παρέα του δεν με ξανά ενόχλησαν, δεν λέω ότι με χάλασε αλλά μου φάνηκε πολύ περίεργο να μην ακούσω ούτε ενα αρνητικό σχόλιο από αυτούς όλη μέρα ...ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΔΟΛΟΦΩΝΗΣΟΥΝ  ...ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις από αυτούς , αλήθεια εχω αρχίσει να ανησυχω..

Μετά το σχολείο πήγα κατευθείαν σπίτι παρόλο που με είχαν καλέσει όλοι να πάω για καφέ μαζί τους . Χχαχαχα ελπίζω να πιάσατε για ακόμα μια φορά την ειρωνία γιατί προφανως γύρισα μόνη σπίτι μου χωρίς να έχω κατι καλύτερο να κάνω ..Και έτσι με αυτές τις σκεψεις πέρασε η ώρα και έφτασα σπίτι .

Το σπίτι ήταν άδιο αφού η μαμά μου ήταν όπως παάντα στη δουλειά και ο μπαμπάς μου ... Τέλος πάντων αφού έφαγα κατευθύνθηκα προς το δωμάτιό μου για να κάνω τα μαθήματά μου .

Μετά από 1 ώρα διαβάσματος είχα τελειώσει , πράγμα σπάνιο γιατί συνήθως το διάβασμά μου κρατάει κανα τρίωρο και λίγα λέω . 

Kαι κάπως έτσι πέρασε και η υπόλοιπη εβδομάδα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ή αλλαγές στη ρουτίνα μου ..Βασικά , όχι , γράψτε λάθος υπάρχει μια πολύ βασική διαφορά  στη ρουτίνα μου . Ο Βασίλης , ο Άλκης και ο Μιχάλης δεν με έχουν ξανά ενοχλήσει από την Δευτέρα το πρωί και τώρα ειναι παρασκευή μεσημέρι και πραγματικά τώρα πιστεύω ότι κάτι ετοιμάζουν . 

Έτσι  έχει φτάσει παρασκευή βράδυ και τα κανονικά 17χρονα παιδιά  είναι έξω με την παρέα τους και διασκεδάζουν ,πίνουν , γελάνε , μιλάνε αλλά όχι εγώ . Εγώ δεν είμαι μια κανονική 17χρονη όπως θα "έπρεπε" να είμαι , εγώ απλά κάθομαι στον καναπέ μου έχοντας αγκαλιά  μια σακούλα πατατάκια στο ένα χέρι και έχοντας στο άλλο το λάπτοπ το οποίο εχω προγραμματίσει αυτή τη στιγμή να δείχνει μια από της αγαπημένες μου σειρές στο Netflix .

Aπό αυτή την συναρπαστική στιγμή με διέκοψε η φωνή της μητέρας μου η οποία μόλις γύρισε σπίτι από την δουλειά και μπορώ να πω ότι είναι αρκετά ενθουσιασμένη , νομίζω δεν την εχω ξαναδεί έτσι μετά από το ατύχημα του ...Επειδή  έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα μιλάω πλέον για αυτό καλύτερα να αλλάξω θέμα ..

Τεσπά η μαμά μου με πλησίασε και τα μάτια της έλαμπαν απο χαρά ..Με κοίταξε στα μάτια και ξεκίνησε να λεει ...

"Λοιπον Ίριδα ..." 

Μόνο και μόνο επειδή με είπε με το κανονικό μου όνομα και όχι όπως με φωνάζει συνήθως ξέρω πως εγώ δεν θα ενθουσιαστώ τόσο πολύ όσο εκείνη αλλά τι να κάνουμε μία την έχω θα το υποστώ και αυτό για χάρη της . 

Αχχχ άντε να δούμε ...







________________________________________________________________________________
Ευχαριστώ πολυ πραγματικά εσάς που το διαβάζετε , εσάς που πατάτε αστερακι και εσας που σχολιάζετε .Με βοηθατε πολυ ! Ευχαριστω πολυ και παλι ♥ 


♥~μουσουδιτσα εδωω ~ ♥