Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ (Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Fredy

-ΕΙΠΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ!
Ενα ομορφο αγορι 13 χρονων εμφανιστηκε μεσα απο το σκοταδι. Φορουσε ενα μαυρο αθλητικο καπελο με ενα κρανιο πανω
-Χα μην ανησυχεις Mal ενα νιανιαρο ειναι.
-Ποιον ειπες νιανιαρο ασπρουλιαρη
-Κοιτα που μιλαει το μικρο, γυρνα σπιτι σου
-Ηρθα να μιλησω στην Mal, οχι σε εσενα
Ξαφνικα κατι σαν πρασινο νερο τυληξε τον  Carlos και επεσε κατω
-Πως, πως το εκανες αυτο;
-Μαγικα λεγονται, εσυ θα επρεπε να τα ξερεις, δεν θυμασαι που εκανες μαγικα οταν πηγες πρωτη φορα στο Auredon; Μαγεψες τον  Ben για να παρεις το ραβδι.
-Πως, το ξερεις, πως κανεις μαγικα; το φραγμα τα αποροφαει.
-Δεν εχει σημασια. Λοιπον ας μπω στο ψητο θα μου φερεις...
-Το ραβδι; οχι δεν θα σου φερω τιποτα, πολλη φορα πηρες μικρε
-Χα δεν ειμαι ακομα ενας ηλιθιος κακος που θελει το ραβδακι της γριας. Εγω θελω να μου φερεις τον Ben. Και θα το κανεις αλλιως το Auredon θα χαθει
-Ενα λεπτακι.
-Αα ναι μην ειμαι αγενης. Fredy γιος του Doctor Facilier δεν χαρηκα καθολου
-Ουτε εγω, λοιπον θες τον Ben ελα θα δουμε ποιος θα νικησει.
Ειπα και εβαλα ενα τραπεζι μπροστα μας. Εβαλα το χερι μου σε θεση Μπραντεφερν.
-Χαχαχαχα οχι καλη μου, οχι Μπραντεφερν
-Τοτε πως;
-Χα
Τοτε τα ματια του εγιναν μοβ.
-Πως μπορεις να...καλα θα το κανω
Τα ματια μου εγιναν πρασινα και αρχισε μια τηλεπαθητηκη μαχη. Τετοια προκληση εχει κανει μονο με την μητερα μου...κακιες εποχες, νομιζω...
Τελος παντων, αρχισε μα ποναει το κεφαλι μου. Ενα πονηρο χαμογελο εμφανιστηκε στο προσωπο του. Τα ματια του ελαμψαν περισσοτερο και απο τον πονο επεσα κατω.
-Νηκισα, θα μου φερεις τον Βen
-Δεν θα σου φερω τιποτα, παμε Carlos
Ειπα και φυγαμε.
-Τι ηταν αυτο
Ειπε ο Carlos μολις μπηκαμε στο Auredon
-Χα τιποτα, ενα παιδακι που νομιζε οτι θα τον ακουσω, ελα παμε. Ο Ben μας περιμενει για μεσημεριανο.
Μπηκαμε μεσα στο καστρο και πηγαμε στην τραπεζαρια οπου καθοταν ο Ben, η Evie και ο Jay.
Καθισαμε.
-Λοιπον πως ηταν η βολτα σας;
Ρωτησε χαμογελαστη η Evie
Κοιταχτηκα με τον Carlos
-Εε μια χαρα
Ειπα κοιταζοντας το πιατο μου

(Ά προσωπο = Fredy)

-Χαχαχα ηλιθιοι
Ειπα και πρωχορησα. Μπηκα σε ενα στενο και βγηκα σε ενα δρομακι το οποιο οδηγουσε σε ενα μεγαλο κτιριο, καλα μεγαλο δεν το λες αλλα για το νησι...
Μπηκα μεσα στο στεκι.
-Γεια παιδια, πως παει
-Τι εγινε Fredy τους βρηκες;
-Γιαπ
Ειπα στον Andrian
-Και...
-Δεν θα μου τον φερουν😂😂😂
-Και τοτε γιατι γελας;
-Ωω Andrian τοσο καιρο γνωριζομαστε και δεν εχεις μαθει τιποτα.
-Εγω το μονο που δεν εχω καταλαβει ειναι γιατι δεν πας κατευθιαν στο Auredon αφου μπορεις με τις δυναμεις σου
-Επειδη θελω τον βασιλια
-Γιατι
-ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ! ΤΟΝ ΘΕΛΩ ΝΕΚΡΟ! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ
Ειπα ενω τα ματια μου εγιναν μοβ
-Ενταξη
Ειπε ηρεμα και εκατσε στην καρεκλα του.
-Fredy μπορω να δωσω εγω την διαταγη να τον σκοτωσουν?!
Ρωτησε η Redy
-Γιατι θες τοσο πολυ να διαταξεις για φονο;
-Για να συνεχισω την παραδωση της μητερας μου.
-Εννοεις που καθε φορα που καποιος την εκνευριζε διεταζε να του κοψουν το κεφαλι?
-Ναι!
-Ηλιθια
Ειπε σιγα καποιος σε ενα τραπεζι
-ΚΟΨΤΕ ΤΟΥ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Τσιριξε η Redy
-Δεν εχεις στρατιωτες
-Το ξερω δεν ειναι πολυ αδικο!!!!