"sorry. ayaw ko nang magpanggap pa. hindi kita mahal at kahit kailan, di kita minahal. "- unknown
umalis na siya
"ba-bakit? huwag. huwag mo akong iwan! "- me
"huwag"- me
"huwag!"-me
"freah! okay ka lng? nananaginip ka. "-classmate
"ah. oo. okay lng ako pasensya na"- me
panaginip lng pala. buti hindi narinig ng professor namin.
-____-
ayaw ko nang balikan ang nakaraang iyon. tama na. ayaw ko na. :( -.-
"class dismiss"-prof.
tumayo na ako at lumabas sa classroom.
nkita ko si leah sa corridor
"freah!"- leah
"oh?"-me
"recess na. sabay tayo"- leah
"cgeh"- me
"mamayang gabi, magsleepover tayo sa bahay. miss na kita eh :)"- leah
"cgeh"- me
" or diretso nalang tayo sa bahay mamaya. marami ka namang damit sa bahay eh."- leah
"cgeh"-me
naramdaman ko na yinugyog ako ni leah
"bakit? bakit?"- me
"eh mukhang wala ka sa sarili mo eh. ayos ka lng? sabihin mo sa akin kung may problema ka."- leah
"s-siii. s-si"- me
"si?"-leah
"bumabalik siya sa isip ko >.< lahat ng nangyari noong araw na iyon , bumabalik."- me
"O.o -___- ba-bakit? paano? ayos kalang?"- leah
"hindi. masama ang pakiramdam ko. kaninang umaga, tinanong ako ni renz kung ano ang pinanghuhugutan ko at bakit laruan ang turing ko sa mga lalaki. hindi ko siya sinagot. kaninang nagkaklase kami, napanaginipan ko siya. napanaginipan ko ang mangyari. >.< "- me
"kumalma ka lng. okay lang yan. huwag mo nang isipin iyon. tama na freah :'( . "- leah
biglang dumating si renz sa canteen at tumayo sa harap namin
"freah. d mo pa sinasagot ang tanong ko sa iyo kanina. bakit? ano ang pinanggagali-"-renz
"pwede ba renz umalis ka muna. wala kang pakialam at wala kang alam!"- me
" ah. cgeh"- renz
Renz~
pinaalis ako ni freah. mukhang malungkot siya. bakit kaya? eh gusto ko lng namang malaman ang dahilan.
-____-
kailangan kong malaman ang totoo. bakit kaya? bakit?
>.<
...
Leah~
"best, inom ka muna ng tubig oh."-me
"salamat"- freah
alam ko ang nararamdaman ni freah ngayon. alam ko kung gaano siya nasaktan ng araw na iyon. kung sa akin nangyari ang ganon, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Matindi ang pinagdaanan niyang sakit. :'( Noong oras na iyon, ako lng ang naging sandigan niya at nagbigay ng lakas sa kanya.
"best?"- me
"ano un?"- freah
"mag stay ka muna sa bahay until okay ka na :) and besides, mas masaya if palagi tayong magkasama :D"- me
"okay :) thank u :* "-freah
Ang ngiti niyang iyan. Halos isang taon ko ring di nakita noon. Halos isang taon bago siya muling nagsaya. Nagbalik ang sigla niya at saya ngunit may nawala sa kanya. Hindi na niya alam kung paano magmahal at magseryoso.
.
.
.
(class hours)
.
.
.
tapos na ang klase namin at umuwi na kami sa bahay :)
naipaalam ko na sa parents ko and of course they agreed :)
well, wala naman kase akong kasama sa bahay dahil nasa business trip na naman sila.
.
.
