-
Hiç var olmamış bir kitabın ilk sözü ne olmalıydı? Karakterlerinin korkuları nasıl betimlenirdi? Konuşmak bu kadar zorken nasıl yazılmıştı bu kadar cümle? Blinmezlik,bir okyanusun dibinde gökyüzünü izlemek gibiyken,neden kimse merak etmiyordu sayfaları?
-
Elleriyle saç tellerini koparmaya devam etti. Hayatı bir gecede değişmişken,bir kumar da o oynayabilirdi. Burası adaletsiz bir yer diye düşündü. Ben de oyuncak değilim diye sayıklamaya devam etti. Karşısında ki kameraya gülümseyip,tırnaklarını gözünün bir kaç santim altına getirip çizmeye başladı.
Odanın iki dikkat çeken unsuru da onda birleşmişti. Tırnakları ucuz bir kırmızı cila ile boyanıyor gibiydi. Bir diğer detay ise yanıp sönen gece lambasıydı. Günün bu saatlerinde lambanın yanması ne kadar tezatsa,o da odaya o kadar tezattı. Çenesinde bitirdiği eylemi,boynunda tekrar başlattı. Dilinde eski bir şarkının sözleri ile mırıldanmaya başladı. Gözlerini kapattığında,etrafında oluşturacağı depremlerden haberdardı. İllegal kuralların içinde ki kaybolmuş bir Vendetta gibi çarpıyordu ahlak kurallarına.
Yüzündeki ve boynunda ki keskin çizikler onundu. Bedenine böyle zarar vermek bile içinde ki öfkeyi dinmiyordu. Ama gülüyordu. Göz yaşları akana kadar kahkahalarla gülmeye devam etti. Sakince yerinden kalkıp kameraya yaklaştı.
"Hey sen!" diye cilveli bir şekilde şakıdı.
"Adım Adeo"
