My Korean Lover♥

*1*♥

NOTE: Maaaring hindi nyo gusto or kilala yung mga characters na inassign ko per role. I know yung iba dyan 'haters' nila but please huwag niyo ako awayin ah? I made this before(2012) dahil crush ko silang dalawa(boys). As of now(2014) ay hindi na po. Hindi ko nadin babaguhin dahil they became part of my life and heart. No hates please? Wag nyo nalang tingnan yung picture sa gilid at ituon nalang ang attention sa story. Nyahahaha! Thank you! Mwaaaa

Dedicated to: Hi Bee! Ito na yung matagal kong promise sayo. I don't know kung naalala mo pa, pero nung sinama mo yung names ko sa isa sa mga supporting chac sa isa sa mga story mo, I promised that I'll use your name too. So here's my promise. Miss you Bee :3

HOSPITAL

"Anak, I'm da-ing! I'm da-ing!" reklamo ng nanay ko

"Ma, anong gusto mong daing? Yung isda bang maliit, sapsap, bangus, o yung pusit?" out of curiosity na tanong ko. Nakaconfine na kasi si mama sa hospital naghahanap pa ng daing.

*Wapak*

"Aruuy naman! Ma, nakaconfine ka na nga inuupakan mo pa ako *O*" reklamo ko din. Lahi naming mga reklamadora eh, hindi ba halata?

"Shaniah, ganito ako maglambing. Hala sige, umalis ka na.Kelangan mo pa pumasok sa school" pagtataboy sa akin ng nanay ko palabas nung kwarto nya dito sa Hospital. 2 weeks na kasi siyang nakoconfine dito dahil sa highblood, cholesterol na simahan pa ng diabetes. Hala sigeee, kain pa kaseee.

"okaay pooooo" *sigh* Gustuhin ko mang magstay dito dahil sa tinatamad akong pumasok sa school eh papaalisin din ako ni mama dito. Sayang daw ang tuition ko etsetera etsetera, eh heller, scholar po kaya ako.

Ako nga pala si Shaniah. 16 yrs old. Female. Single hindi Double. Nakatira sa WakWak Village at nag-aaral sa Walangkwentang Academy.

[Pronounciation: Shaniah as Shanyah]

Yung binisita ko kanina hindi ko talaga sya tunay na mama, tita ko lang pero sya na yung tumayong nanay ko. Si papa naman or tito eh matagal ng pumuntang heaven, kung dun nga sya napunta.Kaya kung matigok man si mama, ibig sabihin sa DSWD ang bagsak ko :|

Pumunta muna ako sa Chapel dito sa Hospital since maaga pa naman kaya dadaan muna ako

CHAPEL

Sana naman di ako masunog kapag lumuhod na ako.Pumunta ako sa pinakalikod na parte ng chapel at tsaka nagdasal.

"Lord, pagalingin nyo na si Mama ah. Gagawa lang po ako ng assignment ko.Wait lang" pagpapaalam ko

~sulat~ ~basa~ ~sulat~

"Huhuhuhuhuhuhu. God, ano bang nagawa kong mali!? Bakit nyo pinaparusahan si Rosy ng ganun? Huhuhuhuhu" naalimpungatan nalang ako sa isang lalaki na parang bata na iyak ng iyak sa harapan ng altar at naghahalumpasay

Dahil sa nairita ako sa kadramahan nya nilapitan ko sya sa harap

"Itigil mo nga yan!" pagsaway ko sakanya habang itinatayo sya

"PAKI MO BA??!" sigaw nya sa akin

Ay! Ang init ng ulo natin pare ah.

"Sa tingin mo ba makakatulong yang pag-iyak mo? HINDI! Sa tingin mo aayos yung sitwasyon kapag naghalumpasay ka?HINDI! Sa tingin mo pagbibigyan ka ng Diyos kung ganyan ang inaasta mo?LALONG HINDI! Hindi sya nakikinig sa mga taong walang tiwala na may pag-asa sa buhay.Hindi sya tutulong kung mismong ikaw di matulungan ang sarili mo" hingal na hingal na panenermon ko sa kanya

*clap*clap*clap*

Napatingin ako sa direksyon ng hinayupak na panira ng moment ko.

*u*


"Ang galing mo Bes! Pwede ka ng Madre ^_^" ngiting ngiting sabi ni Kris, bestfriend ko since Elementary. Lagi ko kasing binubully ayan, naging buddies tuloy kami

"Thank you, pero I rather be a fish vendor kesa magmukmok sa kumbento" sabi ko sabay kuha ng mga gamit ko at papalabas na ng chapel ng maalala ko...

"Bakit ka nga pala andito?"

"Kasama ko si Rielle. Inatake ng asthma" kalmang sagot nya, halatang sanay na sya

Rielle.-_- Yung isa ko pang Besty.

"Sige, pakisabi pagaling sya at wag masyadong langhapin yung hangin, magtira naman sya sa iba" pagpapaalam ko

"Haha, sige. Ingat"

Mas pinili ko nalang na umalis, dahil masasaktan lang ako.

---

Err. Edit Failed. >.<
Toinks.Dahil napakalaki ng picture, kala mo galit si Wattpad sa mukha ng tao, Please kindly undestand Wattpad. Meet our beloved pretty & handsome characters *u*

This story is sort of Fanfic, comedy, romance and kung-anong-mood-ni-author genre.

3% Fanfic (featuring some members of the CHICSER)
10% comedy (I'll try my best to be humorous)
15 % romance( kahit wala akong kilig bones)
72% kung anong mood ni author

The characters here can be seen in real life, face to face. Hindi actors and actresses na kelangan pa talagang sagarin ang pagpunta sa other country para makita sila.I personally know some of the characters so please no harsh comments.

Hope you like it.