My Sexy Professor

Κεφάλαιο 13

Είναι όλα τόσο περίπλοκα.
Δεν έχω κάποιο λόγο να πηγαίνω σπίτι του, αλλά νιώθω ότι θέλω να είμαι συνέχεια κοντά του. Ότι έχω αυτή την ανάγκη να βρίσκομαι δίπλα του σε ότι και αν γίνει.

Το επιβλητικό του βλέμμα έπεσε πάνω μου, εδώ και μιάμιση ώρα που έχουμε έρθει στο σπίτι του, με βοηθάει στο διάβασμα και η αλήθεια είναι ότι με έχει βοηθήσει πολύ και κάποιες απορίες μου τις έχει λύσει.

"Νιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί" παραπονέθηκα αλλά δεν φάνηκε να τον νοιάζει πολύ. Έβγαλε τα γυαλιά του από το πρόσωπο του και έτριψε τα μάτια του.
Έχει κουραστεί και αυτό χάρη σε εμένα.

"Λοιπόν φτάνει, σε ευχαριστώ" είπα και χαμογέλασα αλλά δεν πειθηκε

"Μπορεί να μην έχεις κενά αλλά πρέπει να κάνεις επαναλήψεις συνέχεια Αμέλια. Η εξεταστική πλησιάζει" με κοίταξε στα μάτια με το αυστηρό του βλέμμα και ένα ρίγος διαπέρασε την σπονδυλική μου στήλη

"Δεν αντέχω αλλο. Αν είναι κάποια άλλη μέρα" του χαμογέλασα και ύστερα έκλεισα τα μάτια μου ξαπλωνοντας στον καναπέ.

Αλήθεια δεν μπορώ άλλο για σήμερα. Τα μάτια μου με τσουζουν και το κεφάλι μου βουίζει.

Άφησε μια ανάσα και έγνεψε. Μπορώ να πω πως για πρώτη φορά κάνει αυτό που θέλω εγώ.

Σηκώθηκε όρθιος και στάθηκε μπροστά μου.
"Θες κάτι να πιεις;" με ρώτησε και έκατσα κανονικά στον καναπέ

"Λίγο κρασί θα ήταν ότι πρέπει" απάντησα αλλά μόλις αντίκρισα το βλέμμα του το μετάνιωσα

"Νερό, το καλύτερο" ψιθύρισα και έφυγε με ένα στραβό χαμόγελο στα χείλια του.

Όταν βρίσκομαι δίπλα του με επηρεάζει τόσο εύκολα κάτι που κανείς μέχρι τώρα δεν το έκανε ούτε στο ελάχιστο.
Τον βλέπω με ελαφρά βήματα να με πλησιάζει και το βλέμμα μου είναι κολλημένο πάνω του.
Έχει τόσο όμορφα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο του και μαζί με το γυμνασμένο του σώμα μπορώ να πω ότι συνδυάζονται άψογα.

Εκατσε δίπλα μου και μου πρόσφερε ένα ποτήρι. Κοίταξα το περιεχόμενο του και συνειδητοποίησα ότι τελικά μου έβαλε κόκκινο κρασί αλλά ελάχιστο συγκριτικά με το δικό του.

"Ας μην ξεχνάμε την ηλικία σου" είχε πάρει αυτό το επιβλητικό και άγριο βλέμμα που δεν με κάνει να αισθάνομαι τόσο όμορφα.
Θέλω πίσω τον χαμογελαστό Νεκτάριο και τα γεμάτα ζωντάνια μάτια του.