Ik ben onschuldig! (Deel 1)

=======Nieuwe?=======

'Ha, ze is wakker hoor!'

Dat is was het eerste wat ik hoorde toen ik wakker werd met vreselijke hoofdpijn op een donkere en vieze plek, het stonk er en er waren spinnenwebben op de muren, je ziet dat het al lang niet is schoongemaakt. 

'W-wie ben jij en waar ben ik?!' Zei ik. Ik ben bang, wie is deze man, hij zag er ruig uit, een grote man, een soort baardje, bruine mysterieuze ogen die verraden hoeveel hij heeft meegemaakt. Waarom sprak hij mij aan? Ik denk na over hem terwijl ik wacht op hem om iets te zeggen

'Haha ikke? ik ben...'

.Maar dan word ons gesprek ruw verstoord door een of andere agent.

'Ik hoorde geschreeuw! Nummer 17 ben je weer bezig?' Zegt hij boos. Waar heeft hij het over? Weer bezig?

'Ehh, nee hoor ze was zo aan het schreeuwen voor niks!' Zegt degene waarvan ik de naam nog niet eens wist snel, hij klinkt een beetje zenuwachtig.

Ik blijf me afvragen waar ik ben en ik begin steeds banger te worden dat het datgene was waar ik nooit wilde zijn, de plek waarover mijn moeder altijd zei dat ik daar niet mocht komen, de plek waar de slechteriken waren.

'Schreeuw niet meer zo hard nieuwe! Zometeen zit ik nog langer door jou!' Zegt hij boos en hij kijkt mij aan alsof hij me wel kan vermoorden!

 'Waar ben ik ooit? Ehh nummer 17?' Ik twijfel, is hij nummer 17 wel? En waarom doet hij zo vreselijk boos?

'Ten eerste mag je me gewoon Colin noemen en had je nog niet door waar je bent ofzo? Ik bedoel, je zit achter tralies, je bent een nummer, er zijn bewakers...' Zegt hij alsof ik de domste van de wereld ben.

'Ben ik in de...' Ik durf het niet eens te zeggen, ik wil het niet geloven!

'Je bent in de gevangenis ja' 

Ik ben boos en bang tegelijk, want waarom ben ik hier en wie is die man die daar staat?!

'Maar ik heb niks gedaan!' Nu word ik echt boos, zo ga je niet met mensen om!

'Dat zegt iedereen maar ook iedereen heeft iets gedaan.' Zegt hij weer alsof ik dom ben.

'Pfff wat heb jij dan gedaan?'

'Ik denk niet dat je dat wilt weten..'

'Nou ik denk dat we elkaar nog lang zullen zien dus ik zou graag willen weten met wie ik hier te maken heb.' Zeg ik zelfverzekerd, maar van binnen weet ik dat ik dat totaal niet ben.

 'Nou oke hoor maar ga niet weer zo hard schreeuwen.' Zegt hij alsof het niets is.

'Ehh oke'

'Ik had een vriendinnetje.. Hè, Maar ze kon het dus blijkbaar niet laten om met mijn beste vriend optrekken.'

'Oh wat erg voor je!'

'Hou je kop ik ben aan het praten' Zegt hij boos.

'Oh oke sorry hoor' 

'Ik zei hou je kop! Ik ga verder. Nou ze ging dus met mijn beste vriend en ik werd boos. Maar toen ze toen aan het daten waren heb ik er een einde aan gemaakt..'

'Hoe bedoel je een einde'

'Ze zijn dood oke.'

'W w wat erg!' Oke, ik kan het niet meer voor me houden, ik ben bang, deze man is tot alles in staat! 

'Ik zei toch dat je het niet wilde weten, maare herinner je dan niks van het moment dat ze je meenamen?'

'Wel een beetje, er liep iemand langs en gaf iets aan mij, ik zag niet wat het was want ik werd na twee seconden geschoten.'

'Weet je zeker dat dat het is?' Zegt hij uitdagend.

'Ja ik weet het...'

En ja hoor daar was die bewaker weer en hij moest praten met... Mij?!

'Hallo, Kim toch?' Zegt hij kalm, alsof het niks is dat ik hier onschuldig ben!

'Ja'

'Kom mee'

'Maar waarom?' Zeg ik bang.

'Omdat ik het zeg! Gewoon meekomen, niet zo brutaal!' Goed gedaan Kim, nu is hij boos..