A fool's diary

Flash Back

«Αγαπητό ημερολόγιο, είμαι το πιο έξυπνο παιδί μέσα στην τάξη». Άλεξκιντ ετών -περίπου- δέκα.

Κάπως έτσι ξεκινάνε οι κοινωνικές δεξιότητες (sic) και γίνονται δεύτερη μοίρα. Την θέση τους , επάξια, καταλαμβάνει η φαντασία και η δημιουργικότητα. Όχι ότι είναι αντικοινωνικός και μισάνθρωπος, ντροπή σας, απλά λίγο τον ενοχλούν όλοι όσοι δεν είναι Αυτός. Ξεκίνησε να πειραματίζεται με όλα, να σχεδιάζει , να κάνει κατασκευές, να ψάχνει συνεχώς νέα μουσικά ερεθίσματα. Μέχρι να τελειώσει το σχολείο οι φίλοι του ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα, αλλά τα ενδιαφέροντά του αρκετά για να γεμίζουν τις ώρες του. Η ικανότητα του να αποταμιεύει το χαρτζιλίκι του, εντάξει και λίγο οι μετοχές του μπαμπά σε εταιρεία courrier, του εξασφάλισαν την φοίτηση στη σχολή Applied Arts & Design στο Λονδίνο.

«Αγαπητό ημερολόγιο, πως θα συνεργαστώ με αυτή την χαζοβιόλα τη Μέγκαν, που έχει το i-mac μόνο και μόνο για να επεξεργάζεται τις φωτογραφίες της, αυτές τις άπειρες ντε τις χιλιάδες, πως; Και δεν συζητάω για τον Μαρκ, ωραίο γκομενάκι δεν λέω , αλλά ας βάλει λίγο το μυαλό να λειτουργήσει. Θα προγραμματίσω όλο το Project μόνος μου και θα τους στείλω με email τις λεπτομέρειες. [..] Με είπε σπαστικό και ψυχαναγκαστικό, ποιον εμένα , ποιος ο Πίτερ που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να αφήνει χάος στο πέρασμα του.»

Κάπως έτσι κυλούσαν οι ημέρες στο βροχερό Λονδίνο. Με αυτά και εκείνα, παρουσίασε την πτυχιακή του εργασία με τίτλο: "Οι τυπογραφικές εξελίξεις, από την Αρχαία Αίγυπτο έως την σύγχρονη εποχή". Άριστα φυσικά!

«Αγαπητό ημερολόγιο, μιλάμε έσκισα! Αλλά αυτό εννοείται, ήμουν ο καλύτερος εκεί μέσα, νταα! [..] 'Εστειλα το βιογραφικό μου, επισύναψα και το e-Portfolio μου και να μαι να περιμένω την συνέντευξη - μέσω skype, πάλι καλά». Άλεξκιντ περίπου 30, συν πλην μωρέ εντάξει.

*ήχος skype-call*

Άλεξκιντ με ύφος χιλιάδων καρδιναλίων και με προσεγμένη μέχρι και την θέση του βάζου, στο πίσω ράφι δεξιά -χρυσή μου όλα παίζουν ρόλο, δεν ξες εσύ!-, πατάει answer.