Addiction on his gaze

~1~

"Σήκω θα αργήσεις!" άκουσα για άλλη μια φορά την αγανακτισμένη φωνή της μαμάς μου

Μόλις άνοιξα τα μάτια μου ένιωσα ενα έντονο και οξύ φως να με τυφλώνει. Ηταν οι ακτίνες του ήλιου που έμπαιναν απο το παράθυρο, το οποίο είχε φανερώσει, προφανώς η μαμά μου, απο τις κουρτίνες για να ξυπνήσω ευκολότερα αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν πάλι να με πιάσει πονοκέφαλος. Αντανακλαστικά έκλεισα τα μάτια μου και γύρισα απο την άλλη πλευρά του κρεβατιού. Ξεσύνδεσα το κινητό μου απο τον φορτιστή που βρισκόταν συνδεδεμένος στην πρίζα όλο το βράδυ, και είδα πως είχε πάει πλέον 7:57. Είχα αργήσει και σιγουρα δεν θα προλάβαινα την πρώτη ώρα. Χουζούρεψα άλλο ένα λεπτό και με μια ανάσα αποφάσισα να σηκωθώ απο το βαρύ πάπλωμα. Ξαφνικά όλα άρχισαν να γυρίζουν, έκανα ενα βήμα και για άλλη μια φορά, σαν κοιμισμένο που ήμουν, βρέθηκα στο πάτωμα με ενα στραμπουληγμένο πόδι. Τώρα που το σκέφτομαι βολεύτηκα εδώ κάτω, άνετα θα συνέχιζα τον υπνάκο μου. Αλλά δεν είχα περιθώριο για άλλη μια απουσία.
Η φωνή της μαμάς μου με έκανε να έρθω στην πραγματικότητα, "Μαριάννα, φεύγω, έχεις χάσει ήδη την πρώτη ώρα" και ο επόμενος ήχος ήταν αυτός της πόρτας που έκλεινε. Δούλευε σε ενα νοσοκομείο ως νοσηλεύτρια. Εκλεινε καθημερινά 8ωρο. Αυτό σημαίνει πως τη μισή μέρα λείπει απο το σπίτι. Τέλεια για εμένα γιατί έχω όλο το σπίτι δικό μου για να κάνω καθημερινά πάρτυ και να αράζω με τους φίλους μου . #ΝΟΟΤ. Αυτή είναι δουλειά του αδερφού μου.

Εφτασα ως το μπάνιο , ενα πρωινό ντους θα ήταν ότι έπρεπε για να ξυπνήσω. Εβαλα το χέρι μου στο πόμολο της πόρτας του μπάνιου αλλά δεν άνοιγε. Την είχε κλειδώσει απο μέσα ο άχρηστος -με ωραίους φίλους- αδερφός μου.
"Αλλοοος" άκουσα να λέει και αμέσως ξεφυσιξα ξέροντας πως θα χάσω και την δεύτερη ώρα.
Μετά απο ενα πεντάλεπτο αναμονής,  η πόρτα άνοιξε και βγήκε απο μέσα σαν να μην τρέχει απολύτως τίποτα.
Αγνοώντας τον μπήκα μέσα για να απολαύσω το γρήγορο πρωινό μου ντουζάκι.

Μετά απο δέκα λέπτα βρισκόμουν ήδη στην κουζίνα, μασουλώντας ενα πεντανόστιμο αφράτο κρουασάν. Φορούσα ενα τζιν boyfriend παντελόνι και ενα άσπρο απλό T-shirt με τα φθαρμένα stan Smith μου.
Η ώρα είχε πάει πλέον 8:40 , να δεις που θα προλάβω την μισή δεύτερη ώρα αλλά δεν θα μπω γιατί θα πρέπει να δώσω εξηγήσεις γιατί άργησα και δεν μπορώ να πω πως με πήρε ο ύπνος και ο αδερφός μου ήταν κλεισμένος 10 λεπτά στο μπάνιο, μα τι έκανε?,τέλος πάντων δεν βρίσκω εύκολα δικαιολογίες και μπλα μπλα μπλα..
Πήρα την μαύρη Polo μου, το κινητό και τα ακουστικά μου και βγήκα έξω ακολουθώντας την καθημερινή διαδρομή προς το πολυαγαπημένο μου σχολείο.. #ΝΟΟΤ

Εδώ και μια βδομάδα ανήκω πλέον στην τρίτη γυμνασίου. Ο αδερφός μου φέτος πάει δευτέρα λυκείου. Τα δύο αυτά κτήρια είναι το ένα δίπλα στο άλλο. Τέλειο? Ναι, αυτό είναι ένας απο τους δύο λόγους που μου αρέσει το συγκεκριμένο σχολείο...
Μπορεί ο αδερφός μου να έιναι ένα απο τα πιό 'famous' αγόρια του σχολείου αλλά εγώ ούτε καν! Ισως επειδή είμαι 2 χρόνια μικρότερη,  αντικοινωνική φουλ, ντροπαλή,  και χωρίς φίλους και καλούς βαθμούς . Καλά ίσως υπερβάλλω λιγουλάκι έχω μόνο δύο καλές φίλες και βγάζω 15'..
Τι να έχω;  Αγόρι?  Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα..  Νομίζω καταλάβατε ! Μπορεί να είμαι μια θεά,  ψηλή, ξανθιά με 2 μέτρα πόδια αλλά επίσης είμαι πολύ δύσκολη και δεν τους κάθομαι εύκολα ;)
Και ξαναα ΝΟΟΤ
Αντιθέτως είμαι 1,61 με σγουρά μακρυά μαλλιά και κανείς δεν με θέλει. Δεν μου το έχει δείξει τουλάχιστον ..
Με όλα αυτά έφτασα έξω απο το πολυαγαπημένο κτήριο που λέγαμε πριν ..ναιι αυτό που μισώ αλλά αγαπώ για δύο λόγους, το έναν δεν σας τον είπα ακόμα...

Εβγαλα τα ακουστικά από τα αυτιά μου και τα τοποθέτησα στο μικρό τσεπάκι της τσάντας μου , έκλεισα τον Shawn Mendes, που άκουγα και ακούω καθημερινά σε όλη τη διαδρομή απο το σπίτι μέχρι το σχολείο, είδα την ώρα και είχε πάει πλέον 9:00 τεεελεια πάει η δεύτερη ώρα ..
Εξω απο το σχολείο είναι κάτι σαν 'καπνιστήριο' του σχολείου όπου κάθονται τα παιδιά για να καπνίζουν. Φυσικά και δεν έχω δοκιμάσει ποτέ μου τσιγάρο, το μισώ, κάνει κακό στους άλλους κι αυτοί ενώ το ξέρουν συνεχίζουν να το βάζουν στο στόμα τους!  Είμαι μικρή για να τους κρίνω εγώ όλους αυτούς εκεί έξω..

Μπήκα στο προαύλιο ψάχνοντας για την Χρύσα και την Ελένα, ναι τις φίλες μου. Αλλά άφαντες, δεν τις είδα πουθενά. Αλλά μετά μου ήρθε φλασιά πως ήρθα στα μισά της δεύτερης ώρας οπότε το πιο πιθανό ήταν να έκαναν μάθημα. Αποφάσισα να μην μπω αφού σε 10 λεπτά χτυπάει κουδούνι κι έτσι έκατσα σε ένα απο τα παγκάκια του προαυλίου. Ξανά συνέδεσα τα ακουστικά στο κινητό μου και συνέχιζα να ακούω το tnhmb του Shawn Mendes που είχα αφήσει στη μέση..
.
.
"Ντριιιιν" ο εκνευριστικός αυτός ήχος του σχολικού κουδουνιού μου έσπασε τα τύμπανα για άλλη μια φορά. Κατέβηκαν όλα τα παιδιά του σχολείου αλλά τα κορίτσια πουθενά.
Μα τι στο καλό;
Αποφάσισα να ανέβω στο τμήμα μας μήπως έχουν αργήσει να κατέβουν και για να αφήσω και την τσάντα μου.
Ανέβηκα βιαστικά τα σκαλοπάτια ώσπου έφτασα στο τμήμα μας αλλα κάτι με εμπόδισε στο να κάνω άλλο ενα βήμα και μπω μέσα..

Χευυ👋
Πρώτη μου ιστορία λοιπόν μετά απο τόσο καιρό το πήρα απόφαση. Ελπίζω να σας φάνηκε ενδιαφέρον το πρώτο κεφάλαιο😉 Ψηφίστε για το επόμενο κεφάλαιο που δεν θα αργήσει να μπεί.. Περιμένω τα σχόλια και τις εντυπώσεις σας💖
-Αλίκη👧💜