Καλοκαιρινό Ταξίδι #BC17

PART 18

Μόλις φθάσαμε στο beach bar που μας είπε ο Τάσος.
Το πάρτι στην βίλα ήταν πολύ ωραίο, αλλά τα αγόρια βαρέθηκαν και ήθελαν να βγούμε.

Από το πάρκινγκ μπορείς να διακρίνεις την πολυκοσμία στο μπαρ.

Οι υπόλοιποι προχωρούν ενώ εγώ μένω λίγο πίσω γιατί μου βγήκε η γόβα.

Με πλησιάζει η Ελίνα.

"Ξέρασέ τα όλα" λέει και με σημαδεύει με ένα κλαδί.

Πάει, σάλταρε εντελώς!

"Τι κάνεις παιδάκι μου;" λέω και πάω να πάρω το κλαδί από τα χέρια της αλλά το τραβάει.

"Άστο!" τσιρίζει.

"Μωρή, τι σου δίνει ο Γιώργος;" της λέω και σηκώνει το φρύδι της.

"Εσένα τι σου δίνει ο Χρήστος;"

Ωχ, το κατάλαβε! Καλά, δεν το έχουμε κρυφό αλλά ίσως θα έπρεπε να τους το πούμε μαζί.

"Τ-Τι εννοείς;" τραυλίζω.

"Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ!" λέει και εκείνη την ώρα ακούμε την φωνή του Γιώργου από μακριά.

"Κορίτσια;" φωνάζει ανήσυχος.

"Ερχόμαστε!" απάνταει η Ελίνα.

Ουφ, βρε Γιώργο! Με έσωσες!

"Μην νομίζεις ότι γλύτωσες! Μόλις πάμε σπίτι θα περάσεις από ανάκριση!" λέει και προχωράει προς το μπαρ.

Μάλιστα...

Την ακολουθώ και μπαίνουμε μέσα.

{•••}

Η ώρα έχει πάει τέσσερις, αλλά εμείς δεν λέμε να φύγουμε!
Πέρναμε υπέροχα άλλωστε!

Καθόμαστε γύρω από μία φωτιά πάνω στην αμμουδιά, με κάτι άλλα παιδιά που γνωρίσαμε απόψε.

Την Φαίη, την Χριστίνα, τον Θωμά, τον Δημήτρη, την Έλλη, τον Βαγγέλη, τον Νίκο, ο οποίος μου την πέφτει και ο Χρήστος τον αγριοκοιτάζει όλη την ώρα.Ελπίζω να μην έχουμε φασαρίες...

Κάποια στιγμή, ο Χρήστος σηκώνεται, και πάει μέσα στο μπαρ.
Θέλω να πάω μαζί του, αλλά θα καρφωθούμε...

Μετά από λίγο βγαίνει με μία κιθάρα στα χέρια του.
Στρέφει το βλέμμα του σε εμένα και σμίγω τα φρύδια μου ερωτιματικά.
Εκείνος μου χαμογελάει και μου κλείνει το μάτι.
Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από την Έλλη, η οποία με κοίταξε  πονηρά.

Ο Χρήστος κάθεται στην θέση του με την κιθάρα.
Βρίσκεται απέναντί μου και η φωτιά με δυσκολεύει στο να τον δω καθαρά.