Metal breakdown

Het begin van het einde

" Harry!?! " Ik hoorde haar schreeuwen. haar stem klonk hees en bang... ik kon niks terug roepen het leek wel of ik geen lucht kreeg. ik hoorde hoge hakken rennen in de loods ik probeerde geluid te maken maar ik kon niet bewegen.

Ik begon te huilen, ik probeerde nog eens te schreeuwen maar de pijn onderdrukte mn stem.

Ik wist niet wat er gebeurde ik voel de druppels bloed langs mn polzen glijden...waarom had ik dit gedaan waarom?!

" HARRY?!! " Hoorde ik weer maar luider en banger. eindelijk kon ik schreeuwen ik kon de pijn opzijschijven ik bleef in mn hoofd denken " WAAROM HEB IK DIT GEDAAN WAAROM?! "

Ik hoorde de hakken weer terug komen en dichterbij nog eens klonk " Harry!"

Ik schreeuwde " Nadia.. ik ben hier! " ik hoorde haar telefoon ze tikte 3 nummers in 911.

10 minuten later klonk er een anbulance en verloor ik mn bewustzijn

Ik werd wakker in een ziekenhuis bed met knelverband en bonkende aders in mn polzen.

Ik wist niet meer wat en waarom ik dit had gedaan.... ik wist aleen dat ik in een zieken huis lag met allenmaal apparaten in en aan me.

Ik wist niet welk ziekenhuis of waar ik was.

Ik drukte op het zuster knopje en er kwam meteen een zuster aan. Ze was erg knap en slank met mooie bruine haren en rechte tanden. ze stelde zich voor " hooi, ik ben zuster eva en ik ben uw vollopige zuster... hoe is het met de pijn?" vroeg ze er gelijk achter aan.

Ja gaat wel antwoorde ik... ik kon het niet laten en

Moest vragen waarom ik hier lag en waarom ik zoveel pijn in mn polzen had. Dus ik stelde de vragen en het werd doodstil in het kleine kamertje. na een tijdje zei ze... " umh, je hebt geprobeerd jezelf te verwonden.... en dat is gelukt zelfs zo erg dat je het bijna niet had gered. Maar je moet nu rusten te rest leg ik je straks wel uit" zei ze en liep weg.

Ik werd wakker in een lege witte kamer... waar was ik?! Opeens sprak er een meisje volgens mij was het zuster eva...?! Maar ik wist het niet zeker alles was wazig en wit.

Ik probeerde om me heen te kijken maar ik kon me niet bewegen. nog een keer sprak de stem deze keer klonk er " ze hebben je verkeerd bloed gegeven... je kan nu nog even moeilijk bewegen door de reactie van het bloed... je was in coma voor een maand. daarom beweeg je nu zo moeilijk je spieren zijn slapper geworden in die tijd maar dat komt wel weer goed "

Het enige wat ik kon reageren was

" Oh... "

Zuster eva leunde over mn bed en zei "er is bezoek.... ene Nadia?! "

Ik zei alweer " oh..." ik wist nog niet zeker of ik haar wou zien.

Zuster eva hielp me omhoog.

Daar zat ik dan in de witte kamer in mn bed waar ik dus al een hele maand in gelegen had...

En daar was ze dan de mooie, lieftallige Nadia.

Toen ik haar zag realizeerde ik me pas hoe veel ik haar had gemist.

Ze kwam dichterbij en boog voorover.

Onze lippen raakten elkaar aan en het voelde weer als vroeger.

Ik vroeg Nadia " waarom ben je eigenlijk gekomen"

Wow wat klonk ik als een klootzak zeg " sorry " zei ik er meteen achter aan...

Ze wende haar hoofd en knikte.

Ze had dit nooit mogen zien... mij die zelfmoord probeerde te plegen! nooit!!

Maar toch had ze het gezien en dat moest ik accepteren.

Zuster eva kwam binnen met 4 jongens mijn zicht was nog altijd wazig.

Ik had wel zo'n ideetje wie het waren ik zei zacht " louis? Zayn? Niall? Zayn? "

Ja ze waren er allenmaal, ik wist aleen niet zo zeker wat ze kwamen doen.

Ik dacht bij mezelf " wow wat ben ik moe "

Zuster eva was zo net weg gelopen en liet mij achter met Nadia, Zayn, Niall, Liam en Louis...

Wat nu?! Ik was veel te moe en met ze allenmaal te praten.

Wat nu?!

Ik vroeg of ze een andere keer terug konden komen

En bipete zuster eva op

Ze kwam binnen en nam hun weer mee...

Ik wist niet zeker of ik nog van Nadia hou nadat ze me zo behandeld had!

Ik kreeg mn pillen en moest gaan slapen.

Maar ik werd midden in de nacht wakker, ik kon het niet laten ik moest opstaan.... ik moest hier weg!!

Ik trok mn invuus uit mn arm ik haalde de plakkertjes met mn hartslag van mn borst pakte mn krukken en ging er vandoor... ik wist net langs de bewaking te komen.

En daar stond ik dan, buiten in de koude sneeuw met mn bloote voetten.

Ik had nedgens om heen te gaan... niemand die ik kon vertrouwen naja dat dacht ik , ik begon te lopen en te lopen tot ik een huisje zag waar de lichten uit waren... het leek wel een verlaten vakantie huisje voor de zomer.

Ik probeerde de deur....

De deur was gewoon open!

Ik ging naar binnen en checkte of er niemand was. toen ik zeker wist dat er niemand was plofte ik op de bank en zette de tv aan oh wat had ik dit leven gemist, geen gezeur, geen gezeik en al helemaal geen haat! " just me and the tv "