Metal breakdown

De reden

Daar zat ik dan, voor de tv in iemand anders vakantie huisje. Aan de ene kant was ik wel blij dat ik eindelijk rust had. En aan de andere kant maakte ik me zorgen dat de persoon van wie dit vakantie huisje was, zo binnen kon lopen.
Dus ik besloot dat ik aleen vanacht hier zou slapen en in de ochtend verder zou trekken.

> volgende ochtend <

Het licht kwam door de gordijnen heen, en heel even maar dan ook heel even voelde het als thuis. Ik wist dat ik niet verder kon zonder normale kleding en schoenen, waarschijnlijk was er al een politie bericht de wereld ingezonden dat de suicidale Harry Styles verdwenen was uit het ziekenhuis. Dus moest ik uit deze kleren. ik bedacht nog een ding, mensen herkennen me als ik over de straat loop ik moet me vermomen.
Ik ging zoeken door het hele vakantie huisje, en vondt een paar schoenen, een oude trui en een half gescheurde broek. Maar het kon er mee door. mensen herkennen me meestal door mn lang krullende haar. Ik zou het toch echt af moeten knippen... En een andere naam bedenken. ik keek naar de foto's aan de muur en zag een man die verdomd veel op niall zijn vader leek, ik dacht het is vast niks. Na lang nadenken had ik eindelijk een naam" Charles Witmore " . Ik ging voor de spiegel staan en zocht naar een schaar. Er was geen schaar, maar wel een scherp zakmes. Ik pakte een haarlok en knipte het door met het schaartje van het zakmes... en zo ging ik heel mn haar rond todat ik een soort van leger kapsel had, heel kort. nu kon ik eindelijk de straat op... ik vond mezef niet meer henkenbaar als Harry Styles. ik vond me echt op Charles Witmore lijken. ik leek op iemand die net terug was uit afganistan ofzo iets.
Ik keek voor iets te eten maar er was aleen maar bedorven bakken met iers fruit" yech "
Ik besloot naar buiten te lopen en een stadje te vinden...

> na 3 uur lopen <
Ik liep, en ik liep, en ik liep. ik bleef maar lopen. tot ik uiteindelijk niet meer kon en instorte, en was buiten bewust zijn.

Ik werd wakker in ALWEER een witte kamer. OMG HOE KWAM IK HIER?!
blijkbaar had iemand me gevonden en naar het ziekenhuis gebracht-.- Na al dat harde werken om vrij te komen en rust te hebben weer terug bij af!! Hoe kon dit gebeuren. ik keek verder in de kamer en zag Nadia zitten met opgezwollen ogen van het huilen. ik probeer te gaan zitten... maar natuurlijk hadden ze me vast gezet met touwen alsof ik een of andere malloot was ofzo!! Nadia zag dat ik wakker was en kwam naar me toe. Ze drukte een kus op mn lippen. het smaakte zout , vast van het huilen. maar het voelde wel vertrouwd misschien moest ik toch haar maar vergeven en alles , vergeten. Ik weet nog hoe erg mn hart gebroken was, toen ik erachter kwam dat ze vreemd ging met Zayn?!
Met mn fucking brother from another mother!
Hoe kon zayn dit doen?!
Ik snap niet dat hun dachten dat dit zo door kon gaan, zonder dat ik het zou weten...
Ik was weer veels te moe en ging slapen.

> die avond <
Ik werd wakker en zag zuster Eva naast mn bed staan , met haar mooie, bruine haar. En die zachte blauwe ogen... En die perfecte glimlach.
Ik denk dat ik verliefd begin te worden op mn zuster!!
Terwijl ik ook nog van nadia houdt... " The dirry blonde "
Ik snap mn eigen gedachtes niet meer!
Ik haat nadia omdat ze vreemdgegaan is maar toch hou ik van dr...

Inneens zegt (zuster) eva
" Waar denk je aan? "
Gelijk antwoord ik " uhh nergens "
Ik snapte mezelf niet meer waarom deed ik zo bot tegen haar... ik keek haar lief aan en trok haar hoofd naar de meine en langzaam liet ik onze lippen elkaar raken. Het voelde als vuurwerk...nu voelde ik me slecht en ook weer niet. Ik had zojuist een ander meisje dan Nadia gekust. maar het voelde zo goed... ben ik nu een slecht mens?

_____________________
Ik doe korte hoofdstukken ga aub niet in de comentaren zetten dat ze langer moeten
Xx