do you belive in magic? (on hold)

hoofdstuk 1

pov emely

ik zit meteen recht in mijn bed. dat is al nu de 5de nacht dat ik de zelfde droom heb. elke keer schrik ik wakker van de flits. ik pak de bruine cape die naast mijn bed licht. het enige wat ik nog over heb van mijn ouders. die stierven toen ik 5 was stierven ze. dan is ondertussen al bijna 9 jaar geleden. het enige wat ik weet is dat ze de dag na mijn 5de verjaardag spoorloos verdwenen. eerst mijn vader en s'avonds vlak na dat mijn moeder me hier, in het weeshuis, had afgezet verdween zij ook. en nu zit ik met die droom. maar ik beleef het niet alsof ik het kindje ben of zo. nee, ik beleef de droom alsof ik gewoon vanaf een afstandje aan het toe kijken ben. en elke keer word ik weer wakker op het zelfde moment. het gekke is dat de vrouw in mijn droom exact de zelfde cape aan had als die dat ik nu vast heb. die van mijn moeder dus. 

als ik wat ben bekomen kijk ik mijn schemerige kamer rond. door de licht rode gordijnen zie ik dat de eerste zonnestralen al willen binnen komen. mijn kamer is niet groot maar er kan toch nog net een bureau met mijn laptop op, een grote houte kleerkast en mijn bed naast het raam met aan de andere kant een nacht kastje met een leeslamp en een wekker op, in. ik kijk op mijn klok en zie dat het net 7 uur is. om 8 uur moet ik beneden in de refter zijn om te eten. strikte weeshuis regels. pfff, stomme weeshuis regels, denk ik, en ik plof terug achter over op mijn bed.  na nog een half uur te hebben liggen woelen besluit ik toch maar op te staan. ik loop naar mijn kast en haal er een lange jeans broek en een rood bloesje met korte mouwen uit. ik loop naar de gezamelijke badkamer, nog zo'n nadeel aan het weeshuis, en zie dat de meeste meisjes van rond de 8 al aan de wastafel staan en gezellig met elkaar lachen en veel te luid roepen. man ik haat het om hier een van de oudste te zijn! de meeste worden wel geadopteerd maar mensen van mijn leeftijd meestal niet meer dus ik heb de hoop al opgegeven. er zijn hier nog maar 2 andere meisjes van mijn leeftijd lotte en femke. 2 super iritante kinderen die ik dus helemaal niet kan uitstaan! ook niet echt leuk dus. dus meestal hang ik om met de kleintjes of een van mijn weinige vrienden hier, josh. hij is een jongen van ongeveer de zelfde leeftijd. om exact te zijn schillen we 1 maand en 4 dagen. ik verjaar voor hem op 15 april en hij op 9 mei, dus daar pest ik hem mee. omdat ik dus ouder ben. maar hij is dus mijn beste vriend. hij heeft redelijk lang (voor een jongen dan) bruin haar en een bles. hij heeft kastanje bruine ogen en is oke gebouwt. en hij is super lief, grappig, begrip vol en hij denkt bijna altijd overal het zelfde over. behalve dan ofer magie. hij geloofd er echt in maar ik blijf zeggen dat het allemaal maar kinderachtig gezwets is. in plaats van me samen met de andere meisjes aan de wastafel loop ik naar de douche. ik loop naar de hokjes, want dat zijn hier van die aparte hokjes, doe de deur opslot en begin me uit te kleden. daarna zet ik de douche aan en wacht ik tot hij wat warmer begint te worden. als het voor mij de perfecte temeratuur is stap ik er onder en was mijn haar. na een kwartier stap ik er weer onder uit en droog me af. dan doe ik mijn klere en mij sleffers aan en loop terug naar mijn kamer. terwijl ik iedereen die goeiemorgen zegt straal negeer. in mijn kamer gooi ik mijn pyjama op mijn bed, ga aan mijn bureau zitten en start mijn laptop op. het eerste wat ik doe is spotify opstarten en de afspeel lijst HITS opzetten en mijn geluid op het maximum zetten. ik hou er van om mijn muziek zo luid te hebben staan. dan hoor ik geen andere geluiden en kan ik gewoon even helemaal alleen zijn. want als er een ding is dat je in een weeshuis hebt is het wel privisi. echt cut! als ik op mijn kamer zit word er om de 5 minuten op mijn deur geklopt en gevraagt: "emely, kom je mee spelen?" of "emely komen eten! iedereen is aan het wachten op je!" of iets dergelijks. ik word het soms echt zo beu dat ik gewoon even naar buiten ga en wat ga lopen. als ik kijk hoe laat het is zie ik opeens dat het 14 april is. eindelijk, morgen word ik 14! dan mag je al wat meer in deze gevangenis. dan mag je opblijven en door de gangen dwaalen to 12 uur. mag je na het avond eten, 19 uur dus, ook nog naar buiten. en nog van die dingen. hier kijk ik echt al naar uit sinds... ja sinds... mijn 12de verjaardag denk ik. ik open mijn google en ga naar facebook. daar zie ik dat margot online is. zij is mijn beste vriendin. we zitten in de zelfde klas, 2B. over die klas ga ik niet verder gaan want ik weet niet hoe ik die kinderen daar moet beschrijven. ik op een schat bericht en stuur.

EMELY: HEY

MARGOT F.: HEY  HOE IS T?

EMELY: GOED, ALLEE HET ZELFDE ALS ALTIJD. K VERVEEL ME HIER ECHT DOOD!

MARGOT F. : HAHA GELUKKIG DAT HET DAN MORGE JE VERJAARDAG IS, DAN KOM IK ;P

EMELY: JA GELUKKIG! 2 WEKEN HIER ALLEEN ZITTEN MET AL DIE KLEINE CUT KINDERE DIE DE GODGANSE DAG AAN MIJN HOOFD ZAGEN! ECHT IRITANT >:(

MARGOT F.: HAHAHAHA MA JE HEBT JOSH TOCH ;)

EMELY: JA GELUKKIG! 

dan hoor ik door mijn muziek heen dat er op mijn deur geklopt word. die zijn dus al lang aan het kloppen, denk ik, anders kloppen ze niet zo hard. ik kijk op mijn klok. shit! 8.15! weer telaat voor het eten. snel stuur ik 

EMELY: SRR K MOET GAAN ETEN, SPREEK JE STRAKS!

ik log me uit en loop naar mijn deur. daar zie ik mvr. vissers staan. de hoofdverzorge van het weeshuis. ja ik weet dat dat klinkt alsof het hier een dieretuin is maar dat is het soms ook wel een beetje. "je bent weer is veel te laat voor..." haar ik haar zeggen maar ik let er al niet meer op. ik storm de trap af naar de refter. natuurlijk kom ik weer als laatste binnen en ik voel gewoon dat iedereen naar me kijkt. snel kijk ik naar de grond en loop naar mijn plaats naast josh. die lacht naar mij: "stond je muziek weer te luit?" vroeg hij fluisterend. we mogen niet praten voor mvr vissers haar ochtend preek houd. waarvoor ze natuurlijk altijd wacht tot iedereen er is. daarom dat de anderen het zo erg vinden dat ik te laat ben. dan krijgen ze alleen maar later eten. "goedemorgen jongens en meisjes, ik hoop dat jullie allenmaal goed geslapen hebben...." de rest hoor ik al niet meer want ik staar naar buiten door het raam en begin weer te denken aan de droom. hoe komt het dat ik die nu al zo lang na elkaar krijg? zouden ze soms iets te betekenen hebben? nee, dat kan niet! het is gewoon een stomme droom die ontstaat door mijn onderbewustzijnde of zo iets. ik voel een por in mijn zij en schrik op uit mijn gedachten. als ik zie dat het josh is kijk ik hem boos aan. maar inplaats van zich te verondschuldigen zegt hij: " ze is bijna klaar met haar preek dus je mag sebiet gaan eten. ik dacht ik laat het maar even weten." "daarom moet je me nog niet porren! je weet dat ik daar niet tegen kan!" sis ik. "nou eet smakelijk." hoor ik mevrouw vissers zeggen en dan breekt het geluid los. "aah dus je kan hier niet tegen?" zegt josh nu op een normale toon enhij begint me te porren. "nee! stoooop!" gil ik. maar ik schiet in de lach dus het klinkt niet overtuigend en het helpt niet. dus begin ik maar te kloppen op zijn armen. plots stopt hij en gijpt naar zijn pols. "o nee, heb ik je pijn gedaan?" vraag ik bezorgd. dan kijkt hij me aan en begint te lachen. "oooh! iritant mens!" zeg ik en ik sla hem nog is op zijn arm. daarna stan we op om ons eten te gaan halen. 

na het eten zit ik terug op mijn kamer. rond 11 uur word er plots op mijn deur geklopt. ik loop naar de deur en doe open. daar staat lilli, een  meisje met lang blond haar van 7. "ik moest komen zeggen dat er bezoek voor je is." zei ze. ik kijk haar verbaast aan. maar loop dan toch naar de living, waar de mensen die bezoek krijgen altijd zitten. bezoek? voor mij? denk ik verbaasd. sinds waneer krijg ik bezoek? als ik de living inloop zie ik een man van rond de 40 met een redelijk lange bruine baart waar ook al grijze haren in zitten. zijn haar ziet er het zelfde uit als zijn baard en hij draagd een wijde donker grijze jogging broek met een gestreept hemt en een blauwe vest. wat een slegte kombinatie! denk ik. maar omdat hij naar me kijkt denk ik dat hij wel mijn bezoek zal zijn dus loop ik naar hem toe. als ik voor hem sta, staat hij op en geeft mij een hand terwijl hij zegt: "hallo emely."

--------------------------------------------------------

zo dat was het eerste hoofdstuk ik hoop dat jullie het leuk vonden

vot, follow & coment

xx me