Herkesin yanlış yaptığını sen doğru yaparsan, senin yaptığın yanlış herkesin ki doğru olur.
Dostoyevski
Gerçekten böyle değil midir? Eminim yaşamışsınızdır. Basit bir örnek, sevgiliniz ile tartışma yaşadığınızda, ilişkinin içerisinde olmayan insanların çoğunluğu ne karar verdiyse doğru o karar oldu değil mi? veya Eşinizle veya nişanlınız ile yaşadığınız tartışma sonucunda, tartışmanın sonucuna aile büyüklerinizin çoğunluğu karar vermedi mi? Genelde sonuç hep böyledir ve Dostoyevski gibi yazarlar, ne kadar doğru yazarlarsa yazsınlar, eleştirilmekten geri kalmayacaklardır.
Hayata Objektif ve Pozitif bakalım diye, yaşam koçlarına çok büyük paralar ödeyenleri düşünelim bir de... Yoğun siyasi gündeme bunu yollayabiliriz mesela. İnsanlara dikkat edin, hepsi birbirinin peşine gider. Çoğunluğun düşüncesi zarar görmemektir. Olası bir durum karşısında kendini güvende hisseder. Bu sebepledir ki sürüden olmayan herkesi düşman görür. Çoğunluk ne kadar verirse kişi ona uyar. Arada ki 1-2-3-4-5-6-7 kişi doğruyu konuşuyormuş, bağırıyormuş, DOĞRU yapıyormuş önemli değildir. Çünkü sürüde isen güvende'sin. Bu ses çıkaranlara CESUR diyor, cesaretli diyerek manevi bir madalya takıyor ve dışlıyoruz değil mi?
Kalemimin sesinden bir dipnot. Dostoyevski yine haklı çıktı.
Avrupa'ya ayak basmayan insanların, Avrupayı kötülemelerine ne demeliyiz diye düşünüyordum. Dostoyevski sözü çınladı kulaklarımda, 'Herkesin yanlış yaptığını sen doğru yaparsan, herkesin yaptığı doğru senin yaptığın yanlış olur.' yıllarca anlatmaya çalışıldı bu insanlara politik problemler politikacıların sorunudur karışmayın diye. Türkiye ve Avrupa arasında politik bir problem olabilir tabii ki fakat oradaki insanlar kin gütmüyor. Türkiye ki insanlara düşmanlık yapmıyor diye anlatılmadı . Yollarını, okullarını , kafelerini görmeden düşman ilan ettiklerine mi üzülmeli, sanatta üstün geldikleri için gavur ilan edilmelerine mi? hak vermiştim ve üstat doğru söylemişti. Bir cümlesi ile ufkumuzu açan Üstat saygılarım seninle olsun.
Üniversite okuyarak meslek sahibi olabilirsiniz. Bizim seslendiğimiz eğitimli olmaktır. Yemek yemeyi öğrenmek, bağırmamak, sinirlenmemek, birbirimizin dedikodusunu değil, elimizdeki işin dedikodusunu yapmak, Dünya'yı tartışmak, mücadele edeceksek eğer ki üstün gelmek istiyorsak başka bir ülkeye savaşarak değil de sanatla üstün gelmeliyiz. Çünkü ancak böyle bir durumda kalıcı olabilir sonsuz olabiliriz. Çağdaş uygarlık seviyesinin üstüne ancak kendimizi eğiterek yükselebiliriz.
