Susurro || Remus Lupin

Whisper 2

Iedereen kletste vrolijk door elkaar heen in de Great Hall, de grote eetzaal. Ik nam het ze niet kwalijk; ze hadden nergens besef van en het was het avondeten.

"Als je wilt kan je ook meeëten." Dumbledore, Old Fool zoals ik hem voortaan zou gaan noemen, keek me vriendelijk aan.

"Nee dank je, ik kom uit een andere tijdzone waar het nu ongeveer tien uur, elf uur is, 's avonds, dus ik heb al gegeten." Ik glimlachte vriendelijk.

"O... Ké. Dan breng ik je even naar je verblijven en dan zie ik je straks bij een extra meeting van de Order of the Phoenix, ik zal iemand sturen tegen die tijd om je op te halen." Ik knikte en volgde Old Fool zwijgend naar de kamers die mijn vertrekken zouden worden.

Eenmaal in mijn vertrekken zorgde ik ervoor dat al mijn spullen op een goede plaats kwamen te staan én ik trok even schone kleren aan. Ik haatte vies worden echt. Ik koos er uiteindelijk voor om een lekker koude douche te nemen (van een warme werd ik slaperig en dat kon ik nu niet gebruiken) zodat ik me helemaal fris kon voelen.

Ik stapte net uit de badkamer, aangekleed en wel, toen er op de deur werd geklopt. Ik liep er rustig naartoe en opende de deur. Ik glimlachte naar de jongedame die voor mijn deur stond.

"Bent u Kaya Mellita?" Ik knikte nog steeds glimlachend.

"Dan ben ik hier namens Dumbledore-"

"Noem hem liever Old Fool zolang je direct tegen me over hem praat." Ik grinnikte zachtjes bij het zien van haar verbaasde uitdrukking en gaf aan dat ze verder moest praten.

"Old Fool dan..? In ieder geval, ik ben Hermione Granger en ik kom je ophalen voor de meeting van de Order of the Phoenix."

"Hoor je daar ook bij?" Ze knikte enthousiast.

"En je bent... Zeventien?" Ze knikte nogmaals.

"Ze worden steeds jonger," mompelde ik zachtjes terwijl ik Hermione volgde naar de ruimte waar de meeting zou zijn. Ik keek er naar vooruit, ook al had ik geen zin om al die mensen onder ogen te komen, nee, ik keek ernaar vooruit om Old Fool te laten weten hoe ik over de situatie dacht én hoe ik over hem en de Order dacht, en natuurlijk over Potty (zoals ik Harry Potter al had omgedoopt, zonder hem te kennen. Het was iets wat ik ook altijd tegen zijn vader had gezegd, ook al was zijn vader één van de pesters. Eigenlijk was Remus de enige vriendelijke geweest, de enige, en geweest. Ach ja...) en wat er met Potty was gebeurd.

Iedereen keek me met grote ogen aan toen ik naar binnen kwam gelopen. Ik was dan ook een imposant iemand (ik grinnikte van binnen) met mijn vuurrode haren en blauwe ogen, zelfs de Weasley's konden er niet overheen met hun rode haren.

"Kaya, goed dat je er bent." Mijn blik verstrakte.

"Ik zal je één ding zeggen, Dumbledore," zijn naam sprak ik spottend uit, "waag het niet om me ook nog maar één keer bij mijn voornaam te noemen. Dat recht heb je verspeeld toen je me zo bedroog terwijl ik je vertrouwde." In mijn ooghoeken zag ik een jongen met warrige, zwarte haren en groene ogen verstrakken. Ik wendde mijn blik naar hem toe.

"Jij bent vast Harry Potter. Ik ben Kaya Mellati." Ik stak mijn hand vriendelijk naar hem uit ten teken dat ik hem geen kwaad zou doen. Ik deed nooit iemand kwaad, behalve als ze mij geen kwaad deden. En maar weinig flikten dat als ze wisten wat voor werk ik deed.

"Leuk je te ontmoeten, Kaya Mellati."

"Jij mag me wel Kaya noemen hoor, alleen die Old Fool niet. Dat heeft hij ooit goed verpest." Iedereen in de ruimte grinnikte.

"Ka- Mellati, waarom ben je hier?"

Dit werd leuk.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Aan de zijkant vind je een plaatje zoals ik Kaya zie :3

Ze is even oud als Remus, alleen ze lijkt jonger; dat heeft een reden en daar zullen jullie vanzelf achter komen :3