Worth The Wait [Muvin Story]

Chapter 23: Right Next to My House

~~ Tahimik ang dalawang nakatingin sa langit. Nasa balkonahe sila. Parehas nakadungaw. Si Kevin, pasimpleng tumititig kay pamu.

Kevin: Pamu.... basa ko isip mo...

Pamu: Ano? Anu nga? Cge..?

Kevin: *lumapit ng onti kay pamu* teka..

Pamu: *lumayo kaunti* anu yan ,kevinnnn?

Kevin: *nakatitig kay pamu..* teka teka teka.. wag ka magalaw.. *hinawakan ang face ni pamu*

Pamu: Wala wala.. Tagal mo magbasa. Di yan totoo.

Kevin: Malungkot ka?

Pamu: Bakit naman?

Kevin: Kasi alis na ko bukas?

Pamu: Okay lang nu.. Kevin kasi ee..

Kevin: Kasi..... wala ka na matotorture?!!

Pamu: *laughs* oo.. saan ba kayo lilipat?

Kevin: I still don't know.. But bukas ang uwi nila.. Dalhin ko na raw gamit ko rin pagsundo ko kanila in the airport..

Pamu: ahhhhh... ingat kayo... buo na ulit family niyo bukas.. how nice. *smiles*

Kevin: Sama kita? Gusto mo?

Pamu: Naku wag na kevin... Kaw talaga.. Tsaka na lang..

Kevin: I want them to know the girl who's im inlove with.

Pamu: Kevinnnnnnnn! *nanlaki ang mata*

Kevin: I know you're surpressing your feelings pamu.. but i will wait.. i will wait for the time na sasagutin mo ako.. :) Magiging patient ako and i wont rush things. I want you to know me well inside and out, and ganun din ako sayo.

Pamu: Its good to hear from you.. salamat kevin.. ayoko magmadali.. baka maheartbroken uli ako.. *laughs*

Kevin: No, its okay.. My feelings won't change. Even if i have the chance to meet all the girls in the world.. i would still choose you over them..

Pamu: *ginulo ang buhok ni kevin* ang special ko naman sayo.. nakakarumi.. *sweet smile*

Kevin: *backhug si pamu sa terrace* i love you.. i like you a lot.. kahit di na tayo same house, i will still be there if you need me..

Pamu: *taps kevin's face* Ako rin.. i will be your bestest friend kevin... : " ) palagi..

~~Ayy napakasweet! Natulog na silang dalawa makaraan ang ilang sandali.. damang dama nga ni kevin na malungkot si pamu dahil  aalis na siya sa bahay nila. Di na sila laging magkikita minuminuto at oras oras. Di na niya mahahug si pamu gabi gabi bago matulog o mapaghahanda ng breakfast. Malungkot din si Kevin. Pero dapat nila tanggapin ang sitwasyon na pauwi na ang parents niya.

~~Kinaumagahan, nakaayos na ang gamit ni Kevin, handa na siyang umalis.

Kevin: Ate wendy, thanks a lot for letting me to stay here in your house for such a long time.. My family and i appreciate it a lot.. Sobrang salamat daw po.. Bibisita daw po sila dito..

Wendy: Anu ka ba kevin, utang na loob ayos na ayos lang samin yon..! napamahal ka na rin sakin, para narin kitang kapatid.. *nangingilid ang luha*  ingat ka huh.. pag kailangan mo ulit ng matitirahan, welcome ka pa din dito..