ben ali. İstanbul herhangi bir kolejde öğretmen lik yapıyorum. Bugün son günümdü. Çünkü karım da öğretmen ve tayini ni köyde bir okula çıkmıştı. Üzülmüştüm köyde nasıl yaşayacaktım bilmiyorum. Sonra bende gidip tayinimi köyde bir ilk okula aldım. Aradan biraz zaman geçti ve gitme vakti geldi. Arabaya bindik usul usul yol aldık. Ve sonunda okula gelmiştik. Okulun kapısı perdedendi camları poşetle sarılmış içinde küçük küçük çocuklar vardı. Geldiğime pişman olmuştum. Çünkü okula benzeyen hiç bir kanıt yoktu. İçeri girdim. Sınıfın ortasında soba vardı. Burdaki öğrenciler farklıydı. İstanbul kolejindeki çocuklardan çok çünkü onlar gece gündüz eğlenirken yazları uçakla tatile giderken burdaki çocuklar bunların hiç birini yapamıyordu. Ertesi gün derse girdim hepsi ayağa kalktı gözleri ışıl ışıl parlıyordu. Çok güzel çocuklar dı. Sonra hepsi birden" hoşgekdiniz öğretmenim " diye bağırdı. Mutluydular. İlk defa derse girdiğimde öğretmen gelmiş diye sevinen öğrencilerim vardı. Çok şanslıydım. Bende" sağolun çocuklar. Ben ali öğretmeniniz İstanbul dan sizin için buraya geldim sizi çalıştırıp güzel okulara göndermek için geldim" dedim
Ama önce okulu düzenlemem lazımdı. " çocuklar benden önce öğretmeniniz yokmuydu yada neden burayı bu halde bıraktı atanmadımı" diye sordum. Onların verdiği cevap içimi burktu" öğretmenim biz köylüyüz değişemeyiz ki zaman geçmeden bize verilen imkan bu kadar gelen öğretmenlerimiz durmadılar gitiler biz köylüymüşüz pis kokarmışız. Komuşmayı bile bilmiyormuşuz. Okumanın bizim için hayal olduğunu, bizim böyle bir okulda mezun olmayacağımızı, dersane yoksa hayt yokmuş gelecek yokmuş. Öğretmenim anlatıklarına göre dersaneler çok pahalıymış olsada gidemeyiz ki bizim o kadar paramız yok annemin bir tane ineği var onu satarsa dahada bişeyimiz yok ki, öğretmenim biz çok fakirmişiz. Siz de biz fakiriz köylüyüz diye bırakıp gitmesiniz değil mi hocam" çok duygulandım nefes alıp. " ben sizi okutup meslek sahipi yapana kadar gitmiyeceğim evladım, gitmiyeceğim.
ARKADAŞLAR DESTEK VERİN...!!!
