BAŞKALAŞIM

Bölüm 1 /Sarhoş bir şoför gibi

"Kalk artık sedyeden Sinan"Doktor bana bir kere daha haykırdı.Bense o arada tavandaki -artık ezberlediğim lekelere bakmakla meşguldüm.Doktor bir daha seslenince düşüncelerimi dışarı savurdum"Ya nöronlarda öyle olursa"Doktor ne demek istediğimi biliyordu ama anlamamış gibi yapmak eğlenceli olsa gerekti."Neyden bahsediyorsun Sinan ?" sedyeden kalkarken ani hızımdan dolayı dönen başımı tutup masanın önündeki sandalyelerden birine yerleştim."Beyin hücrelerimden Doktor.Ya onlarda öyle olursa?"Doktor günün 20 saatini ayırdığım bu konuyu açmak istemiyordu. Ama konuşmalıydık.1 yıldır her gün yaptığımız gibi.Çünkü bu gerçekti."Nasıl olursa Sinan?","Ya beyin hücrelerimde sarhoş bir şoför gibi olursa Doktor?"Doktor çattığı beyazla gri arasındaki kaşlarını usulca serbest bıraktı."Böyle birşey olmayacak Sinan" Hafif alaycı bi şekilde "5 yıl öncede böyle demiştin. Sonra genetiğim değişti Doktor. 1yıl boyunca DOWN sendromu geçirdim. "Doktor elindeki dosyaları tozlu rafa koyarken konuştu."Bunu bana mı anlatıyorsun!15 Yıldır benimlesin buna inanamıyorum." Doktorun konuyu değiştirmeye çalıştığı ortadaydı.Verdiği ilaçlar beni yeterince yorduğu için beyaz bayrak sallamaya karar vermek en zekice hareket olurdu."Gerçekten inanamıyorum.Bana nasıl tahammül ediyorsun.Eğer sana yaptığın çalışmalar için Nobel vermezlerse onlara beni anlat sonrada sonsuz sabrını en azından Oscar alırsın" ağzımla daha ince bir ses çıkardım "Yılın en sabırlı oyuncu ödülü Asaf Gökçe'nin

**************************

Elimdeki vazoyu adamın başına doğru fırlattım. Logan'ın elindeki dosyayı almak isteyen adama.4 yıllık uğraşımıza saldıran adama!Öfkemi kullanmalıydım.Bunun için en uygun kişi o adamdı.Elime geçirdiğim 953 sayfalık kitabı aldığım gibi yerde Loganla boğuşan adama vurmaya başladım.Artık ölmüş olmalıydı sıkı bi temizlik bizi bekliyordu.Adam yavaş yavaş yanarken esir ruhunu bedeni yerine küller örtmeye başlarken son bir kez bağırdı Mert 'e doğru "Çok derin sularda yüzüyorsun çocuk!"Küller söndüğünde hepimiz yere bıraktık kendimizi. Mertse 'Ben ne yaptım ya.Sayende uyuyamayacağım kül yığını "diye sızlanıyordu.Yavaşça çömeldi ve "Kim derin sularda yüzüyormuş bu gayet açık.İşte böyle işini bitiririm senin..." tam o arada birden kıvılcım çıkan küllere bakan Mert korkuyla arkama geçti. Efsa dizi yırtılmış pantolonunu silkeleyerek ayağa kalktı "Peki şimdi ne yapacağız?Kanada da başka ev bulabileceğiğmizi sanmıyorum.Bu değiştirdiğimiz 35. evdi."Efsa'nın bana yönelttiği soruya ofladım "Farkındayım sanırım artık şehir dışına çıkmalıyız."Logandan fikir almak ister gibi ona doğru döndüm. Logan gülerek "İyi fikir ama önce temizlik yapmalıyız "dedi küllere bakarak.

.............................

Bir buçuk saat sonra hepimiz kapıda hazır bir şeklide bekliyorduk .Mert'in yönelttiği aşırı zekice soruya kadar her şey iyiydi. "Peki nereye gitmeyi düşünüyoruz?"Bize yardımcı olacak biri olmalıydı.Herkes bi öneride bulunuyordu fakat aklıma gelen fikrin daha mantıklı olduğunu düşündüm "Amcamın yanına Türkiye'ye gidelim.