10 Golden Rules ni R

Chapter 2

Chapter 2
• Her side

"Mawawala ako for a week para sa business trip okay? I trust the two of you. Especially you, Iekie . Since ikaw ang nakakatanda I'm expecting a lot from you. Bantayan mo itong kapatid mo ha. Be responsible, the two of you and take care of each other. Okay?"

Tumango lang ako sa bilin ni Mommy sa aming dalawa ni kuya. Bigla naman akong inakbayan neto but it was more of a slight sakal? ugh nakakainis talaga 'tong bakulaw na 'to.

"Don't worry mi. Ako pa, kahit sundan ko pa tong si Raphi sa school nila. Makakaasa ka sa akin mi. Promise, hope to die."
He said confidently while crossing his heart.

"Sinungaling punta impyerno, tsk." I whispered.

"Ay! huwag lang palang mamatay mi baka kasi mawalan ng gwapo dito sa world hehe." Bawi niya sa sinabi niya kanina at nag peace sign pa talaga. "Pero totoo po iyong promise ko mi. I'll take care of my little sister."

Napa-iling na lang si mommy sa mga pinag sasabi netong kuya ko. Pati ako nga minsan napapa-isip kung sa lahing Cortez ba ito nag mana si kuya o napulot lang ito nila mommy at daddy sa tabi-tabi. Napaka loko kasi e.

"O sige na nga. I need to go at baka maiwan pa ako. I love you and I will miss you Raphi, Iekie. Goodbye." Mom gave us kisses on our cheeks before she gets inside the car. I wave my hand on the slowly disappearing car at napa buntong hininga na lang ako nang hindi ko na ito makita. Nakakalungkot lang na mawawala si mommy kahit isang linggo lang. I'm a mama's girl, that's why. Natatandaan ko pa nga noon, kahit na mawala lang si mommy ng saglit lang ay iiyak kaagad ako tapos  tutuksuin ako ni kuya na hindi na daw siya babalik at iiwan na daw niya ako kay yun mag-sisimula na naman ang world war sa bahay.

"Hey twerp, tama na iyang drama mo diyan. Get inside, it's already getting cold outside."

Sumunod na ako sa kanya sa dining area. Umupo ako sa usual na inuupuan ko at hindi makapaniwala sa nakitang mga naka handa na pagkain sa harapan ko. Did my brother really cooked this?! Japanese eh? teka-teka nga lang, marunong ba mag luto iyung lalaking iyun?

"Pst! Ikaw luto neto?" I said mimicking a little girls voice with a big smile plastered on my face. It's just really unbelievable na siya nag luto ng lahat ng eto and take-note, Japanese food pa talaga. Like really? Hindi naman kasi pwedeng si mommy may gawa neto kasi mainit pa ito and my mom doesn't like Japanese foods.

"Um, nope." lumakad siya papuntang trashcan at may kinuha doon na cellophane and handed it to me. Binasa ko naman ang naka sulat doon. " I ordered all of that doon sa Japanese restaurant na kinainan namin recently."

Tinanguan ko na lang siya doon. Hindi naman talaga ako nag eexpect na siya ang gumawa non. Well, maybe a little.

"Masakit mag expect, lalo na sa pagkain, pero mas maskit sa taong pinagkatiwalaan mo na."

Biglang bulong ko na nagpa tigil kay kuya sa kung anuman ginagawa niya. "Anong sinabi mo Raphi?" I just shrug my shoulders at hindi siya pinansin. "Hoy ikaw bata, nag lilihim ka na pala sa akin ha. Hula ko may lovelife ka na noh? Tell me, did you already got your first kiss."

E? anong klaseng tanong ba iyan at bakit naapunta sa kiss? at ano ba pinag sasabi neto?

"For your information I never tell you my secrets and ano ba iyang tanong mong iyan? pwede ba kung gusto mong mag topic ng tungkol diyan ay pumunta ka doon sa mga barkada mo. And no, wala akong lovelife so please."

Totoo naman talaga ang sinabi ko at tungkol diyan sa lovelife? wala naman talaga, at kung meron man which is meron nga e kinalimutan ko na iyun kasi noon iyun at matagal na iyun. Hayst binuksan mo pa kasi iyang topic na iyan kuya e.

"Baby sis naman nag lalambing lang naman si kuya e. Huwag ka nang mag tampo."

He tried hugging me but immediately run to the other side of the table. Anong nangyre sa taong to? I look at him; disgusted like he is a poop. Ang weird lang kasi hindo naman talaga siya ganito.

"Tumigil ka nga Iekie hindi na ako bata. And please kilabutan ka naman sa sinabi mo. You're being weird— Wait! OMG kung sino ka mang sumapi sa kuya ko ay lumabas ka!" Sigaw ko at ginawang cross ang daliri ko habang mabagal na lumapit sa kanya.

Sa nakikita kong ugali ngayon ni Iekie ay desidido na talaga akong paniwalaan ang paniniwala kong napulot lang nila mommy at daddy itong si Iekie sa kalsada. Charot, kapatid ko ito noh kahit gaano ka magulo ang takbo ng utak niyan. Hindi naman siguro kami matatawag na kambal kung napulot lang siya sa daan.
Yes, we are twins; identical. Mas nauna nga lang nang labas si Iekie and tumagal lang naman ng 9 minutes before ako lumabas.

"Oh stop that over reacting Raphi. I was just acting to be a sweet brother just like the others."

My expression soften after I heard it. Nakaka iyak naman itong si Iekie, he is willing to change para sa akin Pero hindi naman niya kaylangan mag-bago upang maging isang mabuting kuya because kahit ganiyan siya e nagagampanan naman niya ang pagiging isang mabuting kapatid.

"But then, just now I realized." he continued " I realized that I don't need to change." I smiled at what he said. Mukhang siyang nag bibigay ng speech sa isang SONA. " Because being sweet is nice, but being cool and awsome is way~ better."

As expected. Umiling na lang ako at bumalik na sa upuan ko.

"Kumain na nga lang tayo kuya."

Umupo na rin siya at sabay na kaming kumain. Lahat Japanese food ang naka handa sa table but I don't feel like eating. Ewan ko ba pero feeling ko may kulang pero hindi ko alam kung ano. Kami na naman ni kuya ang sabay na kumain. No dad, No mom around. Dad is having an overtime dahil dun sa kasong kaylangan niyang ipanalo. My dad is a lawyer, isa sa pinaka requested na lawyer dito sa bansa. At dahil nga diyan sa trabaho niya ay minsan na lang namin siya nakakasamang kumain, minsan lang na buo kami kumain.

Pagkatapos naming kumain ay nag volunteer si kuya na siya na raw mag huhugas ng pinggan. Tumango na lang ako at dumiretso na sa kwarto ko.

I let my body fall on my soft bed. I just stared at the ceiling and recap all the things that happened today. Simula dun sa pinalabas kami ng classroom hanggang doon sa walk-out scene. Hm? Johan actually acted really weird kanina. Hindi naman kasi siya talaga ganon, but who cares anyway? naka move on na ako no. As you can see kasi I'm a new person now. A strong and well educated person when it comes to love at hindi na muli ako magkakamali sa mga desisyon ko dito sa pag-ibig na ito.

Hindi naman sa naging stone-hearted person na ako. Mag mamahal pa rin ako pero hindi na iyung ibibigay ko ang lahat-lahat. Mag dodoble ingat na ako. Ang nag bago lang talaga sa akin ay iyung nahihirapan na akong mag tiwala sa isang tao. I'm having trust issues and now, I really don't know who to trust. As What I quoted to myself,

"Trusting is breaking;Loving is killing."

***