Doğa da yaşanan diğer olaylarla insanoğlunun hayatı o kadar çok benzeşir ki farkında olmayız.Bazen de farkında oluruz da ders çıkarmayız.
Kar tanesi mesela kar tanesi gibidir insan hayatı.Herkes doğmak için nasıl mevsimini beklerse o da kışı bekler öylece sabırsızca.Bizler anne karnında nasıl gelişimimizi tamamlamak için bekliyorsak o da gökyüzünde,gökyüzünün karnında bekler tamamlar gelişimini.
Mevsimi vakti geldi mi günü gelen bebek gibi bir bir dökülür gökten yere...
İlk yağdığında çoğu tutmaz yerde ve erir.Bazen ölü doğan çocuk gibi.taneler yapmaya devam eder birlerşirler artık yeryüzünde.Büyürler kalınlaşırlar daha güçlü hale gelirler.Tıpkı insanlar gibi.Sevinirler mutlu olurlar.Çünkü doğup çoğalıp güçlü ve kuvvetli oluyorlardır.Tıpkı bir ailenin kalabalıklaşması gibi,O ailede mutluluğun artması gibi.
Artık sayıca fazladırlar.Birlik içindedirler.Mutludurlar ama biranda kürek darbeleri gelir.Yolda geçen arabalar ezer küçültürler.Yok eder bir kısmını tıpkı erken ölümler gibi kazalar gibi hayatın karşına çıkardığı zorluklar gibi.
Derken içlerinden birine çamur sıçrar.O beyazlığı güzelliği saflığı bozulmuştur.Daha o doğrusu o öyle düşünür kendince boşa dememişler altın çamura da düşse altındır diye.Digerlerinden ayrışmış hemen toplumun dışlaması gibi.Zamanı beklemiş yeni karların gelmesini hayatını yeniden şekillendirmesini.Üzerindeki lekeyi kapatmasını en azından Unutturmasını...
Zamanla beklediği olmuş kar tekrar yağmaya başlamış.Öyle sevinmiş ki aynı olucam eskisi gibi diye kar yağdıkça leke kayboluyormuş ve en sonun da yok olmuş kar çok mutluymuş.Bu arada yağan kar kesilmiş.Ama onun umudu gerçek olmuş beklediği olmuş. tam sevinecekken bu sefer gelen ne kürek darbesi ne de çamurmuş.Bu sefer karşısına çıkan ölümmüş.Ölüm darbesi imiş.Gözükmüş Güneş yavaş yavaş eritmiş onu.Eriyen karın yaşıyamadıkları,pişmanlıkları,değmeyecek zerreye takılıp bitirdiği bir ömürmüş.Eriyen,bu haline akıttığı gözyaşları imiş.Gözyaşı seller olmuş.Daha sonra da buharlaşıp geldiği yere tekrar uçmuş.
İnsanoğlu düşün! Bir kar tanesi yaşamı insana ders vermeye yetiyor.Yeter ki biz almasını bilelim.Geldiğimiz yere ebediyete tekrar döneceğimizi bu hayatta verilen yaşamın her dakika ve saniyesinin ne kadar sınırlı ve değerli olduğunu bilelim. Küçük bir özrü hayatımızda büyütmeyelim.Ömrü boş şeylerle heba etmeyelim.Hayatın kıymeti Harbiye'sini bilelim.En başta da ne yapalım biliyor musun?
SEVELİM...
Hayatımızda başımıza ne gelirse gelsin
ailemizi
eşimizi
dostumuzu
Yaşamımızı...
Zaferle geldiğimiz şu dünya da gözümüzü Zafer'le yumalım.Mutlu kapatalım ebediyete göz kapaklarımızı...
UNUTMA HER ŞEY SENİN ELİNDE
ÇÜNKÜ BU SENİN YAŞAMIN SENİN HAYATIN...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAR TANESİNDEN DERS AL!
RandomHayatınız bir kere verilir size.Onu da iyi değerlendirin.