This hopeless love

2

Ik haal m'n hand nog even door mijn haar voordat ik de deur uit loop. "Tot vanmiddag mam!" Het is alweer vrijdag, maar het weer zit niet mee, dus ik neem de bus. Ik neem plaats in de bus bij het raam en doe mijn oordopjes in en zet muziek aan, na vijf minuten is de volgende bushalte. Er stapt een jongen in, ik ga er iets beter voor zitten en kijk goed. Is dat Jason? Hij stapt in en komt naast me staan. "Is deze stoel bezet?" Ik kijk hem aan, ik haal mijn oortjes uit mijn oren. "Uhm, nee." Ik haal mijn tas van de stoel en hij neemt plaats naast mij. "Moet je ook het eerste beginnen?" Ik probeer maar een gesprek te beginnen, school leek me beter dan om over het weer te praten. "Ja, maar heb wel tot het vijfde." Antwoord Jason. "Ja, ik ook, toevallig." Ik glimlach, hij glimlacht terug. "Kunnen we ook weer samen terug met de bus." Zegt hij, ik bloos. "Ja." Zeg ik snel en ik kijk uit het raam, hopen dat hij mijn rode wangen niet gezien heeft. Ik pak mijn mobiel en kijk in de whatsapp-groep van mijn stamklas. Ik zucht, wat een gespam. "Is er iets?" Vraagt Jason. "Nee, alleen gespam in die whatsapp-groep." Jason kijkt me onbegrijpend aan. "Welke groep?" Vraagt hij. "Oh, je zit daar natuurlijk nog niet in." "Ik kan mijn nummer wel geven." Hij wijst naar mijn mobiel, ik zet hem bij contacten en hij maakt een nieuw contact aan: Jason 😊
Ik neem mijn mobiel terug en stop hem in de groep. "Done!" Zeg ik met een lach op mijn gezicht.

Na school plof ik thuis neer op de bank, mijn mobiel gaat.
Jason 😊: Hey Melissa 😊
Ik: Hey Jason!😁
Oké, een appje van Jason.. Vriendschappelijk?
Jason 😊: Hoe gaat het?
Ik: Goed! Met jou?💕
Shit! Ik ben zo dom, waarom stuur ik een hartje?!
Ik: Oeps, sorry dat hartje moest niet. 😬😅
Jason 😊: Geeft niet haha 😝

Na even met Jason gepraat te hebben over school en dat soort dingen leg ik mijn mobiel weg. Vanavond komt Hannah hier, best vroeg dus ik moet nu echt gaan eten. Ik ga aan tafel zitten, we eten bami. Als er íets is waar ik van walg, dan is het bami wel. Maar toch eet ik snel want Hannah komt over een kwartier al. "Wat is de haast?" Vraagt m'n moeder. "Hannah komt over een kwartier." Ik eet snel door. "Zeker niet! Het is altijd bij ons, ga maar een keer naar haar toe!" Ik zucht. "Kom op mam, het kan niet bij haar.." Ik eet snel door.
Als ik mijn eten op heb loop ik naar mijn mobiel en bel ik Hannah.
"Hey wat is er?"
"Het kan hier niet.."
"Waarom niet?"
"Mijn moeder vind dat we te vaak bij mij zijn en niet bij jou.."
"Sorry, maar hier kan het ook echt niet.."
"Geeft niet, we kunnen wel een andere keer."
"Wacht ik heb een idee! We kunnen ook buitenspelen, en dan zien we wel bij wie we stranden!"
"Uh, buitenspelen?" Ik lach, buitenspelen, wow Hannah, volwassen..
"Nee, echt zullen we dat doen?"
"Ik vind het prima, maar mijn moeder denk ik niet.."
"Zeg dat je naar mij toe gaat.."
"Oké, zie je straks bij de 'speeltuin', doei!" Zeg ik lachend, en ik hang op.
"Mam, ik ga straks naar Hannah toe, ze heeft wat kunnen regelen." Ik pak alvast mijn jas. "Niet te laat terug komen hé?" Zeurt mijn moeder. "Neé.." Ik zucht en loop de deur uit, stap op mijn fiets en fiets richting de speeltuin.