ეს sun -city ია პატარა ქალაქი სადაც მუდამ ყველა ბედნიაერია ეს ქალაქია პატარა ფერადი სახლებით ფერადი ყვავილებით პატარა ქუჩებით
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
აქ რამოდენიმე ასეული ადამიანი ცხოვრებს ამიტომ აქ უცხო არავინაა ყველა ერთნაეთს იცნობს მე ელისი ვარ ქალაქში ყველა ასე მიცნოვს მე გოგონა ვარ რომელიც ცხოვრებს ქალაქის განსაკუთრებულ სახლში ეს თეთრი სახლია ლურჯი დარაბებით ჩემი სახლის გვერძე ასევე დგას ჩემი სახლის ტყუპისცალი ოდესღაც ამ სახლის მფლობელს იცნობდა ყველა როგროც ბიჭუნას რომელიც ცხოვრობდა თეთრ ლურჯ დარაბებიან სახლში მაგრამ ის დიდიხნისწინ წავიდა და ჩემი გულიც თან წაიყოლა ამ სახლებთან ცუდი მოგონებები მაქვს ამიტომ ბაბუას გარდაცვალების შემდეგ ეს სახლი დავტოვე ჩემი სახლიდან შორს ვიქირავე პატარა ბინა ახლა კი იქ ვცხოვრობ რამდენიმე თვის წინ მუშაობა დავიწყე ჩემი სამსახური ძალიან მიყვარს ფერდ ფერად დონატებს ვაცხობ შემდეგ კი ვყიდი ეს სამუშაო მიყვარს რადგან ყოველდღე თითქმის მთელი ქალაქი შემოდის ჩემს მაღაზაში მე კი მათგან ძალიან დიდ სიყვარულს ვგრძნობ აქ შეემოდიან მოხუცები რომლებიც შვილიშივილივით მიყურებენ ქალები და კაცები რომლებიც შვილივით მიყურებენ და უბრალოდ ჩემი თანატოლები რომლებიც ჩემი მეგობრები არიან ამით ვცოვრიბ მე ამან გადამატანინა მშობლების სიკვდილი
დილა გათენდა მზის სითბო ვიგრძენი გავემზადე და სამსახურში წავედი დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა საღამოს კი როცა ვბრუნდებოდი ტელეფონზე ჩემი ბინის პატრონმა დამირეკა -გისმენთ ბატონო ლი -იცი ელის ძალიან კარგი გოგო ხარ მაგრამ ბინა გავყიდე შეგიძლია ხვალვე დაცალო? -....დიახ დიახ კარგით
ოოო არა ისევ მომიწევს ლურჯ დარაბებიან სახლში დაბრუნება ისევ გამახსენდება ყველაფერი ყველაფერი ცუდი ისევ ამოტივტივდება ძველი მოგონებები
მეორე დღეს ბინა დავცალე მივადექი ქალაქის ყველაზე ლამაზ და ჩემთვის ყველაზე მტკივნეულ თეთრ სახლს გასაღები გადავატრიალე და შიგნით შევედი არაფერი შეცვლილიყო ისევ ისეთივე სუნი იდგა შიგნით ჩემს ოთახში ავედი მაშინვე გული შემეკუმშა რადგან ფანჯარასთან დაყრილი წერილები დავინახე ფანჯარას მიუახლოვდი დავიხარე წერილები ავიღე და მაშინვე მაგიდაზე დავაგდე არ შემეძლო მათი წაკითხვა ფანჯრიდან რომ გადავიხედე დავინახე თოკი ჩამწყდარიყო თოკი რომელიც ორ ლურჯ ფანჯარას შორის იყო გაბმული მასზე კალათა ეკიდა რომელიც საშვალებს აძლევდა თეთრ ლურჯ დარაბებიან სახლში მცხოვრებ გოგონას და ბიჭს ერთმანეთისთვის წერილები მიეწერათ ელის უბრალოდ ამდენი ფიქრი ამდენი მოგონებების გახსენება აღარ შეეძლო უბრალოდ დაწვა და დაიძინა
დილას ისევ მზემ გამაღვიძა გადავწვიტე ფანჯრიდან გადამეხედა ჩაწყვეტილი თოკი გაბმული დამხვდა ვინ გააბა თოკი? არა არა არა ნუთუ ის ისევ დაბრუნდა ჩემთვის ოდესღაც ნაცნობი მაგრამ ამჯერად უცნობი პიროვნება
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ესეც ჩემი რიგით მეორე მოთხრობა იმედია მოგეწონათ და დაგაინტერესათ პირველმა თავმა თუ მოგეწონათ com And Vote ❤️❤️❤️💙💙💙
