Chapter 1

32 6 1
                                    

Dave

~Sandali nalang
maaari bang pagbigyan
aalis nanga
maaari bang hawakan ang iyong mga kamay
Sana ay maabot ng langit ang iyong mga ngiti
sana ay masilip

wag kang mag-alala
di ko ipipilit sayo
kahit na lilipad
ang isip ko'y
torete sa'yo

ilang gabi--

"Oh?" Bungad ko sa pesteng tumatawag.

Kingina. Sarap matulog tas biglang manggugulo!?

Sino ba namang above normal ang tatawag ng 8:30 a.m. sakin!? Siguro normal lang yun sa iba pero ibahin niyo 'ko uy!

"Hello Dave?" Mukhang naiinip na sabi ng kung sino mang tumatawag.

"Oh?" Ulit ko.

"I thought you agreed na kailangan nand--"

"Sino ba 'to?" Putol ko sa sinasabi niya. Mukhang galit eh, edi gagalitin pa lalo.

"A-ah sorry si Alex 'to bro. Diba may gimik tayo ngayon?" Medyo kalmado niyang sagot.

"Haaaaa?" Tanga-tangahan kong sagot.

"You agreed, right? It's supposed to be 7:30 pero wala ka pa dito. We've been waiting for an hour!" Medyo naiinis niyang tugon.

MAKAPAG-ANO TO PARA NAMANG MAY PAKE AKO.

Huminga ako ng malalim, hinanda ang bunganga kong mag-ratatatatatatat.

"Excuse me, Alex? Humingi kayo ng pabor sa'kin kagabi kung pwede akong sumakay sa "mission" niyo and I said yes kasi naawa ako. And now you're telling me stuffs as if it's my responsibility to join you kahit technically hindi ko 'to dapat ginagawa." I said in my mosssssssst calmed tone. I heard them gasped at parang nagsisi sa sinabi nila.

Narinig ko siyang huminga, trying to control his temper."S-sorry Dave. Look, we also want to hangout with you. Pleas--"

"Hangout? With me?Seriously?" I laughed as if it's the most hilarious joke I've ever heard. NOT.

His voice cheered up a bit. "Yea--"

"Whatever. Lies won't comfort me." I said rolling my eyes na para bang nakikita nila ako. "Anyway, I'm gonna meet you at 7:00 PM. Ya heard it right. Mamayang gabe. Pasalamat kayo mabait ako ngayon. Bye."

Huling litanya ko sa kanila. But I didn't ended the call tho, I won't do it for them.

I heard some asdfghjkl noise. Siguro pinasok niya na sa bulsa niya yung phone niya.

"Pucha Dad will cut my allowance! Kung pwede lang ginulpi ko na 'yung Dave na yun."

Call ended.

Good for him. Plastic people really don't deserve a respect from me.

I lazily dropped my phone on the mattress.

"What is lifeeeeeee?" I asked myself. I usually say that tuwing nakakainis o disappoint yung nangyayare sa buhay ko.

Hays.

But what can I do? Ako ang pumili ng ganitong buhay. This is my choice at paninindigan ko 'to.

This all started noong umamin ako kay daddy. That I'm a bisexual.

Flashback

Isang magandang araw ang naexperience ko ngayon.

I made everything good kasi sabi nila once you start your day good, it'll end up fine.

operation: turn him into a boyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon