my story ♥

."I want someone who's willing to stay with me until the end of my journey."

 

 

.,Yan ang palagi kong sinasabi kapag may nagtatanong sa'kin kung bakit ako ay NBSB/SINGLE o di kaya pag nagfi-feel up ako nung "who I want to meet."

I remember this weird thing that happened to me 5 yrs. ago...Lemeee share to you. :)

Everytime I was riding on a jeep solo,gusto ko lagi sa tabi ng driver sa unahan ako umuupo,kasi

ayaw ko nung feeling na napapaligiran ako ng madaming tao na di ko kilala at wala ako kausap,

loner effect kung baga. 1 morning going to school, I was 1st yr. college that time, 16 yrs. old, naupoako sa tabi ng driver, mga 1 hr. siguro ang byahe papuntang school, habang nabyahe may

nasakay, may nababa, ako na lang yung pasahero tapos may sasakay ulit,baba, sa loob ng kulang

kulang 1 hr. na byahe ganun ang set up.. until this manong (na feeling close) spoke up to me..

"Ineng pansin mo? Ang daming sumasakay pero lahat bumababa, ikaw lang ang naiiwang pasahero,walang tumatagal sa'yo."

 

I dunno if he mean anything that moment pero ang naisagot ko lang "oo nga ho no?"

Nasaktan ako sa sinabi nya, I even cry sa harap ng mga barkada ko nung kinekwento ko 'to

sakanila, Sensitive kasi ako, iyakin, kaya dinamdam ko sinabi ni manong..

Now,looking back at that time and remembering what had happen pagkatapos nya sinabi sa'kin yun, wala na ako balita kay manong pero I wanna see him and tell him he was right.

1 time we had this reporting in class about our lives and upon sharing this story sabi ko "My life is a great movie, everyone is enjoying to see me but at the end they are all leaving.." (bla bla,di ko na

tanda yun mismong report ko!HAHA!)

after ng report ko my classmates hugged me,so tight,habang sinasabi na they were willing to stay until the end.

I am so lucky, I have my family and lots of friends na hanggang ngayon ay kasama ko pa sa byahe ng buhay ko.

At masaya ako kasi pinaninindigan nila ang sinabi nila before.

Unfortunately sa usapang lablayp though I met lots of people, none of them are brave enough to fight hard to be with me.

Naniniwala akong maraming bagay na madaling SABIHIN at GAWIN pero mahirap PANINDIGAN.

katulad na lang ng PROMISE DI KITA IIWAN, PASASAYAHIN KITA at DI PAIIYAKIN, LAGI LANG AKO

NANDITO PARA SA'YO, KAHIT ANONG MANGYARI WALANG MAGBABAGO SA'KIN SA

PAKIKITUNGO KO SA'YO. (bla!bla!)

siguro BITTER ang dating pero yun ang totoo, mapababae o lalake, MARAMI SA ATIN ANG MAGALING LANG SA UMPISA.

kawawa ka kung hindi ikaw yun kasi sa huli ikaw ang maiiwan sa tanong na BAKIT NAGBAGO NA SYA?

nakakainis parang nakakaloko lang.

matapos kang paasahin na magiging okay ang lahat eto kayo parang hindi magkakilala.

magulo at mahirap ikwento ang saktong kabuuan ng kwento ko. naisip ko lang maggawa n blog tungkol dito para mailabas yung nasa isip ko.

isang araw alam kong tatawanan ko na lang ang post na ito.

isang araw makakasabay ko rin sa byahe ng buhay ko ang lalaking hindi bababa o gagawa ng excuses at sasabihing HANGGANG DUN NA LANG SYA.

isang araw sa buhay ko gusto ko magmahal ng sobra at mahalin ng sobra, yung SASABIHIN at IPAPAKITA sa akin na mahal nya ako talaga.

HINDI PWEDENG SASABIHIN LANG at DI RIN AKO PAPAYAG NA IPAPAKITA LANG. kailangan ALL IN! :)

Words without action are empty and actions without words are confusing.

kung umabot ka sa parteng ito ng kwento ko malamang sa alamang nakaka-relate ko o feel na feel mo rin yung story ko, o di kaya pinapatay mo ang oras kasi naiinip ka na sa buhay mo, pwede din

namang gusto mong hanapan ng pula ang post ko, pwede ding crush mo ako kaya pinagkakaabalahan mo ang mga post ko, o kaya may galit ka sakin kaya inaabangan mo ang

storya ko, owel papel, kung ano man ang dahilan mo SALAMAT, nagawa mo mag aksaya ng

hanggang bente minuto para sa walang kwentang post na ito galing sa blankong utak ko. :)

ngayon kung tatanungin mo ako bakit ko ipopost to..

WALA LANG! Gusto ko lang sabihin na ...

 

"I want someone who's willing to stay with me until the end of my journey." :)

http://mgabobongpinoy.multiply.com/notes 

this story is not mine .. :)