KENDİME SARILIRSAM DONARIM

Ben Kimim

Yıkık duvar sokak sisli canım sıkkın içer miyiz? Kafamda ki bu soru sürükledi beni belkide karanlığa.. Aydınlığı hiç tadamamış karanlık.. Sessiz sakin ve kimsesiz bir karanlık...
Parmaklarımın arasındaki sigara incelmiş.. Hırsımı onu sıkarak çıkarmışım kendimden habersiz.. Ayaklarımda bir sızı yürümekten değil yürümeye çalışmaktan olması gerek... Ne garip değil mi... Nereye gittiğimi bilmeden yürüyorum fakat bu yolun nereye çıkacağı aşikar.. Bir bank arıyor yorgun gözlerim.. Ucube bir sokakta sadece bir bank.. İşte orda... GÖRDÜM... yatağımı:(...
Herkes uykuda... Bir ben ayaktayım... Sebebini bilmem ama vardır elbet bir hayrı diyerek.... Sırtımdaki hırkayı başımın altına aldım.. Sonra.. "Çok şükür" diyerek kapadım gözlerimi karanlığa...
Ve... Ve... Ve...
Ayak sesleri duyuyor kulaklarım... Martıların sesi sabah çekilmiyor ya hani... Bir yandan simitçi bağırıyor öte yandan zabıta ... NE VAR LAN demek istiyorum ama o kadar yorgunumki iki kelime etmeye mecalim yok.... Zar zor doğruluyorum... Yokladım cebimi bikaç kuruş çıktı.. Bi Simit bi çay alıp oturdum sahile... Ve şu soruyu sordum Kendime "BEN KİMİM?"... Adım Ömer yaşım 20 lise mezunu bir genç... Böylemiyim acaba?... Yoksa... Ailesiz.. Bir başına... Çalışmaktan yorulmuş... Bir ton hastalığı olan... Psikolojik sorunları olan... Bir yığın mıyım..?
Derken bi amca kondu yanıma... Selam vererek oturdu ayağı kalktım ve onun oturmasıyla bende çöktüm.. "Ben şu karşıda ki taksinin sahibiyim gece den beri seni izliyorum.. Hayırdır bi derdin mi var dedi..
Bende gülümsedim.." Abi keşke sadece 1 derdim olsaydı " dedim... İsmim Ali dedi.. 45 yaşlarında hafif göbekli gözlüklü birazda tonton bi amca idi... Adın sanın ne dedi... Konu yine BENİM KİM olduğuma geldi.. Yine gülümseyerek "En az senin kadar bende kendime yabancıyım ali amca" dedim... Sigara yakmak için izin istedim.. Anlayışlıydı o yaktı bide bana uzattı.. Ve yine o meşhur nasihatler bir bir döküldü beyaz bıyıklarının arasına gizlenmiş iki dudaktan.. "Bak evlat... Sen daha gençsin.. Hayatının baharındasın...neyin ne olduğunu biliyorsun... Neyin yanlış neyin doğru olduğunu bilmiyorsun.. Belli ki ailenle de arar iyi değil ki evin de değilsin ama ne olursa olsun onlardan vazgeçme"....
Ali amca dedim.. Ses çıkmadı... Devam ettim.. "Belki 20 yaşımdayım.. Ama emin ol neyin ne olduğunu senden bile iyi biliyorum" dedim... Yüzünde sert bir ifade ile döndü bana... "Sen öyle san"dedi... Ve Ömer sana tek bir soru soracağım.. Bakalım dediğin kadar var mısın Acaba dedi... Ve sordu sorusunu..
" Sence bu hayatta ki en önemli şey nedir?"
Hiç düşünmeden verdim cevabımı..
" TECRÜBE "...
Nasıl yani dedi.. Bende" hayatın her yerinde her anında her zaman sana lazım olan sadece TECRÜBEDİR dedim...
Biraz şaşırmıştı.. Dediği kadar var mıydım acaba?...
Bir soru daha soracağım dedi.. Buyur amca dedim.. Ve geldi 2. Sorusu..
"Anne ve baba ne yaparsa yapsın terk edilir mi?"
Gözümden iki damla yaş aktı belli ermeden verdim hemen cevabını..
"Evlat ne yaparsa yapsın... Bir baba evladının hayatıyla oynayıp... Keşke olmasaydın der mi?..
Derin bir sessizlik bürüdü Ali amcayı... Gözlerime baktı ve şunu söyledi.."Evet koçum.. Verdiğin cevaplar şaşırttı beni dediğin kadar çekmişsin herhalde ama sana bir amca tavsiyesi... Her yaptığından tecrübe edin ama her tecrübe edindiğini her yerde belli etme bilmiyormuş gibi yap"...
Ve kalktı yanımdan yavaş adımlarla yürüyüp uzaklaştı....