Er ligt iets op het pad dat mijn neuronen af moeten gaan.
Neem me niet mee op die reis door mijn infrastructuur.
Er klimt iets in mijn vlies, ik zie wat ik moet ondergaan.
Het brokkelt mijn levenslust af in zijn gehele structuur.
Woorden vinden haar wegen wel.
Al kan ik ze soms niet bevatten.
Mijn leven kan sneller, als het brand als de hel.
Je moet de duivel nooit onderschatten.
Schaduwen beklimmen de muren.
Mijn ziel is een advertentie.
Ik voel vibraties mijn oren in schuren.
Kreisende referenties.
Laat me deze dag doorkomen.
Heb mijn leven lief.
Mijn einde staat geschreven in chromosomen.
Toen God mijn stem verhief.
Naar een hoogte waar de vrees ervoor niet bestaat.
Waar ik alles kon lezen, dat in het boek des levens geschreven staat.
Mensen denken te weten waar het om draait, maar zullen nooit begrijpen waar het over gaat.
Tot er een dag komt die wij allen hetzelfde zullen herinneren.
Tot die dag zullen we leven als kinderen.
