Gece oldu , ay çıktı , yıldızlar da ayın yanına dizildiler... Kız odasına geçti , ışığı kapattı , ve camın yanına geldi. Camı açtı. Dışarda sağanaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu. Aldırmadı. Gökyüzüne baktı önce. Simsiyah gökyüzüne. Ardından bu kadar siyahlığın arasındaki yıldızlara baktı. Beyaz , parlak yıldızlara. Sonra gözünden tek bir damla düştü ilk olarak. Ardından iki gözüden birden akmaya başladı. Sağanak yağmur gibi akıyordu gözyaşları. Gözünü kapattı ağlamaya devam ediyordu. Usulca " seni seviyorum" dedi. Tam o sırada bir şimşek çaktı. Kız da sanki gökyüzünün bu ritmine uymak istiyormuş gibi boğazındaki o yanmayı hissedene kadar bağırdı. " Seni Seviyorum. Duyuyor musun. Herşeyden, herkesten, kendimden çok seviyorum. Sen benim sonsuzluğumsun ve ben seni sonsuza kadar seveceğim" dedi.
Ama oğlan duymadı. Kız bağırdı. Duymadı. Kız ağladı. Hissetmedi. Kız sevdi . Sevmedi...
