AŞK-I DOZ

2.Bölüm-BARTU

Müzik_ Amy Winehouse - What Is It About Men

''Kalksana be güzelim... Heyyyy... Haydaaa''

Omzumu sarsan şahsa bakmak için gözlerimi zar zor arayabildim. Gür sakallı çakma sarışın bir adam, gözlerimin içine anlamsız bir şekilde bakıyordu.

İsmi neydi bunun? Hatırlıyor olmam lazım...

''Heh,uyandın nihayet. Hadi yaylan.''

Dükkanı kapatacak olmalı ki, kovuyor beni. Saat kaç ki?

Esnedim. Ayağa kalkıp ellerimi ıslanmış polarımın ceplerine soktum.

''Saat kaç?'' diye sordum.

Sesli bir şekilde soluklandı. Baygın bakışlarla ''Sabah yedi'' diyerek hadi yoluna dercesine yana kayarak, bana yol gösterdi.

Hızlıca yanından geçip, evimin yolunu tuttum. Yolda yürürken de sigaramı yaktım.

Küçük tuşlu telefonumu çıkarıp Mehru'yu aradım. Gün içince hiç uyumayan bir insandır kendileri. O bir dakika kestirse bile ona yeter.

İlk çalışta açtı. ''Neredesin'' diye sordum.

''Kentpark, haydi gel sende.'' Arka da sesler duydum.

''Ne kentparkı? Ne işin var orada''

''Gece bizimkiler almış bir şeyler, haydi gelin kamp yapalım dediler. Geldik işte. Hem işte Cüneyt de burada filan..'' diyerek güldü.

''Tamam.'' diyerek telefonu kapattım.

Eve vardığımda üstümdekileri çıkarıp, dünden kalan dozumu çekmeye koyuldum.

Hayatın anlamı nedir sizin için? Yaşamayı neden istiyorsunuz? Yada yaşamak için neler istiyorsunuz?

Aşk-ı doza yaklaşık yedi sekiz ay önce başladım. Tabi, ilk aylarda aşırı derecede almıyordum.

Annem ve babam, başladığımı öğrendiklerinde normal olarak şaşırdılar, bağırdılar, üzüldüler. Artık geri dönüşü olmayacağını söylediğimde, inceldiği yerden koptu.

Evi terk ettim.

Bunu yapmak istemedim hiçbir zaman. Ama mecburdum. Düşünsenize, gece başka yerlerde uyuyakalıyor, sabah kafası yerinde olmadan uyanıyorum. İştah yok, git gide çökme var sadece.

Bunların ailemin önünde olmasına izin veremezdim. Onlara saygım sonsuz. Bu yaştan sonra benle uğraşacak halleri yok ya.

Mehru, onlara sık sık uğruyor. Bunu yapması hoşuma gidiyor. İşin aslı, bende istesem gidebilirdim. Ailem istese beni çağırabilirlerdi.

Mehru, ''Hayatımı değiştirdiler. Onlar benim gerçek annem ve babam. Emekleri var üstümde, paralarını onca sene yiyerek sonradan onları bırakamam'' diyor.

Haklı.

Bazen beni soruyorlarmış, tabi bende onları. Sağlıkları yerinde sıkıntıları yok. Birde Eskişehir'de yaşamıyorlar. Böylesine bir şey yaşadıkları için kalmak istemediler. Akçay'da yazlıklarında kalıyorlar.

Ne diyelim, aşkı uğruna yaşadım böyle şeyler. Umarım bu gerçek bir aşktır. Çünkü bırakmaya hiç niyetim yok seni Aşk-ı doz bilesin.

Dört saat sonra

Tavana bakmaya devam ederken, telefonum çaldı. Kim olduğuna bakmadan açtım.