Ερωτευτηκα το χαμόγελο του...

κεφάλαιο 15♡

Πετάγεται ο Κώστας κι λεει
Κ: τον κωλο της Παναγιώτας

Ο Βασίλης του έριξε ςνα δολοφονικό βλέμμα ηταν έτοιμος να του ορμηξει

Κ: οπα ρε Βασίλη ζηλιάρης πλκ εκανα λέγαμε ανέκδοτα χαλάρωσε

*Βασίλης ποβ*

Ααα δεν θα τα παω καλα με αυτον τον τύπο

Β:αχαα καλα τότε μωρο μμ ελα σήκω παμε σπίτι

Π: Βασίλη? Θυμήθηκες?

Β: οχι αλλα οπο οτι κατάλαβα στα αλήθεια εισαι το κορίτσι μμ

Π: αχχχ ωραια τοτε παμε

Φτάνουμε σε ένα σπιτι και απο οτι μου ειπε αυτη η κοπέλα ειναι το σπίτι τς θείας μου δλδ την μαμα της Μιας

Νμζ οτι αρχίζω να τα θυμαμαι σιγα σιγα

Β:Πανα σμρ μπορεις να πας σπιτι γτ θελω να κοιμηθώ κουραστικά

Π:καλα μωρο μμ

Επόμενη μερα στο σχολείο
Καθόμαστε ολοι σε ενα παγκάκι
Εγω στην αγκαλιά εχω την Πανα ο Αχιλλέας την Ελένη

Περνάμε 7 βασανιστικές ώρες...:(
Ο Βασίλης με παει σπίτι μπαίνω μεσα και βλέπω  τον αδελφό νευριασμένο και βουρκομενο

Π: τι έγινε ? Γιατι εισαι ετσι? Πες μου..

Β: τπτ δεν εγινε πανε στο δωμάτιο σου θα μιλήσουμε μετά

Π: καλα παω στο δωμάτιο μμ να αλλαξω κ να κανω μπάνιο και έρχομαι

Παω συο δωμάτιο μμ παίρνω τς πιτζάμες μμ(ναι τι ειμαι σπιτι και βολεύομαι ετσι)
Και κατευθύνομαι στο μπάνιο

Παω στο σαλόνι και βλέπω τον Αχιλλέα μιλαει στο τηλέφωνο

Α: Ναι...εντάξει...ΠΟΤΕ???αυριο υο βράδυ...
Καλα θα σε παρω αύριο
Αύριο το βράδυ...καλα θα σας πάρω αύριο

Π: Αχιλλέα τι θα γίνει αύριο το βράδυ

Α: εμμ Πανα θελω να μιλήσουμε αλλα θέλω να το πάρεις χαλαρά δεν θελω να στεναχωριέσαι, ξερω θα μας ειναι δύσκολο πολυ δύσκολο...

Π: θα προσπαθήσω αλλα τελείωνε και λέγε

Α: πφφφ καλα θα τα παρω απο την Αρχή ολα άρχισαν πριν 3 μηνες
Πριν 3 μήνες ειχε έρθει ενα γράμμα στο σπίτι μας που ήταν απο το εξωτερικό κάπου πολυ μακριά απο την Αμερική...
Το χαρτί έγραφε οτι μας ψάχνει ο παππούς μάς και μας βρήκε, δεν σου το έλεγα τόσον καιρό γιατι δεν ημουν σίγουρος οτι ηταν Αλήθεια, αλλα τελικά κάναμε ολες τς εξετάσεις και Αλήθεια ειναι ο παππούς μας απο την Αμερική.
Μα λεει να παμε να μείνουμε εκεί γιατι ειναι άρρωστος εχει καρκίνο και εχει χρόνο μα ζήσει 5 μήνες το πολυ...και αύριο το βράδυ πετάμε

Π: Αχιλλέα τι λες πας καλα? Ποιος παππούς αυτος που παράτησε τον μπαμπα οταν ηταν μικρός και τώρα μας θυμήθηκε. Και γιατι ειναι άρρωστος τωρα πρέπει να μετακομίσουμε Αμερική. ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ.

ο Βασίλης μόλις βγήκε απο το νοσοκομείο...ΟΧΙ

Α: μα Παναγιώτα δεν ξέραμε την Αλήθεια αν τον παράτησε...αν δεν θες θα παω μόνος μου γιατι δεν μπορώ να αφήσω ετσι τον παππού ειναι η οικογένια μας..

Νευρίασα και έφυγα στο δωμάτιο μμ "Οχι οχι δεν γίνατε αυτο.. Δεν μπορώ να παω αλλα ουτε να αφήσω τον αδελφό μμ"

Δεν ξερω το να κανω θα παω στην Μια

Έφτασα εηω απο το σπιτι της και πιστεύω να μην ειναι ο Βασίλης σπίτι
Χτυπάω την πορτα και για κακή μου τύχη μου ανοίγει αυτός με μια πετσέτα στην Μέση.Σταγόνες έτρεχαν απο τα μαλλιά του και το σωμα του
Ηταν τόσο σέξι αλλα δεν εχω χρονο για τέτοιες σκέψης
( by: panagiota_mk)

Β:Γεια σου μωρο μμ πως και απο τα μέρη μας?
Λεει κι παεξ να με φιλήσει αλλα εγω απομακρύνθηκα αυτος με κοιτάει ερωτηματικά

Π: που ειναι η Μια?

Β: Παναγιώτα τι εγινε ?

Π: τίποτα..ειναι στο δωμάτιο της?

Β: Ναι εμ.. , πριν προλάβει να πει κάτι φεύγω

Μπαίνω στο δωμάτιο της την βλέπω και τα δάκρια απο τα μάτια τρέχουν χωρίς να το καταλάβω

Μ: τι έγινε γλυκιά μμ γιατι κλαίς?

Αφου της διηγήθηκα τι εγινε πριν λιγο, ακούσαμε ενα τράνταγμα στην πόρτα.

Γυρνάμε μαζι και βλέπουμε τον Βασίλη βουρκωμένω

Γεια Σας
Επέστρεψα
Τι κάνετε ολα καλα?
Τα νεα σας?
Συγνωμη που άργησα τοσο πολυ
Με έμπνευσε να γράψω η panagiota_mk❤❤
Θελω σχολια για το κεφάλαιο και την γνώμη σας
Τα λεμε θα ανεβάσω σύντομα