A/N: Ayaaaaaaaaaaaaaaaaaan na~ so this is my first chappie~ hope you like it! :*
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Angelica's P.O.V
"Hoy Art ano ba?! Wag kang magulo! ang bigat mo kaya!" sigaw ko sakanya habang inaalalayan sya papunta sa kotse nya. Shit naman kasi! Bakit ka ba kasi naglalasing ng ganyan! Waaaaaaaaaaaaaaaaah! tapos ako ngayon yung nahihirapan T_T
"Hmmm-mayal ku nga kasi shaaaaaaaaaaaaaa!" ayputcha. Heto na naman po kami sa mga hugot nya. Jusko! Tama na please! sabi ko naman kasi sayo ako nalang e. napabuntong hininga nalang ako at inayos ang pagkakahiga nya sa back seat ng kotse nya.
Tss. personal Julalay/Driver na ko nitong mokong nato ee -_-" wait lang.. asan yung susi? hala hala? ah! alam ko na! andito yun ee. sa bulsa nya kaya sa likod? aish asan na ba?
"Hihihi ay! hihiihi! chama nya yuy! Hahaha! nakikiyiti na kooooooo~ chama na~" di ko mapigilang mapatulala sa mukha nya ng bigla nya akong hatakin paibabaw sakanya. shit! ang gwapo nya talaga. Yung mata nyang halos maglaho na kapag ngumingiti sya, Yung ilong nyang di matangos pero swak na swak sa pogi nyang mukha, at yung labi nyang kay pula~ emeged. sana ganto nalang ako kalapit sakanya lagi..
Maya maya tumayo na din ako at kinuha ang susi sa bulsa ng pantalon nya. Baka kasi mamaya magising na sya mahuli pa ko nun na tumititig sa gwapo nyang mukha XD
Haaaaaaaaaaay. Oo nga pala di pa ko nagpapakilala. Sige magpapakilala ako habang nagdadrive.
So ako nga pala si Angelica Monique Santiago. 19 years old currently working sa Company nitong si Art. Ang Tan Inc. Secretary nya ko dun at sya? sya lang naman yung CEO dun. Anak ako ng yaya ni Art. kaya simula bata palang magkasama na kami. Mabait ang parents nya, pinag-aral pa nga ako kasabay ni Art at take note pareho ang school na pinasukan namin. Sabi kasi ni tita Amelia di na daw ako iba sakanila. ang swerte ko noh? Haha. saklap lang ng lablayp ko. -3-
Sa wakas nakarating din kami. "Kuya patulong naman ako dito oh" sabi ko ng makababa ako sa kotse.
Inakyat namin si Art sa kwarto nya.
"Sige na kuya ako na po bahala dito" Paglabas ni kuya ng kwarto agad akong kumuha ng face towel. Kumuha din ako ng damit nyang pantulog.
Habang pinupunasan ko yung mukha nya bigla syang nagsalita.. "Valen Please come back.. I love you.." Haist. Bakit hanggang ngayon sya pa din?? Huh? Bakit di nalang ako? Ako tanggap kita. Mahal kita kung sino ka. Oo mahal kita. Sobra pa sa pagmamahal na inilaan mo para sakanya. Mahal kita kahit ganyan ka dahil mahal kita ng buong buo Art. Sana ako nalang. Sana tayo nalang.
"Oh iha andito na pala kayo" bati ng ni Tita Amelia.
"Opo tita. Bless po :) Ee eto kasing si Art nagpasama sa Bar ayan lasing na naman hehe" Pinagbibigyan ni Tita si Art sa lahat ng gusto nya.. Only child kasi sya :)
"Mahal mo talaga sya noh?" nabigla naman daw ako sa sinabi ni tita. Teka lang, pano nya nalaman?
"Tita pano-" "I can see it in your eyes Angel. You may not say it out loud but your eyes shows us enough. Besides katulad ng lakas ng pakiramdam ko na Tomboy talaga ang anak ko, malakas din ang pakiramdam kong mahal mo sya." she smiled at me and caressed my face.
"I am really amazed on how you can manage the pain when your with her in times like this."
"Ok lang naman po ako tita. Kayang kaya ko to! Ako pa ba? And kuntento na din naman ako na ganto kami. Magkaibigan lang. atleast malapit pa din ako sakanya diba?"
"Basta iha pag nasasaktan ka na ng sobra lumayo kana ha? Ayokong makita kang nasasaktan dahil dito sa anak kong manhid. hehe" napatawa nalang ako ng mahina sa sinabi ni tita.
