It's A One Shot Love Story

It's A Love Story (One Shot)

Author's Note: This is my 2nd one shot story. Sana magustuhan niyo. Support po! :)

Anyways, basahin niyo rin po yung 1st kong ginawa. Ang title po niya ay Tomboy for life?! (ONE-SHOT). Ang epic po niyan. Hahaha! Katuwaan lang naman po kasi kaya ko nagawa ang 1st one shot story ko. Boredom strikes eh. :D But eitherway, suportahan niyo pa rin po.

Thanks in advance! :)

VOTE & COMMENT

--------------

*It's A Love Story*

"Please, dad, don't..." wag niyo na kaming pag layuin. Alam kong bawal pero, "I love her... I love her very much... Please, I'm begging..." lumuhod na ako't umiyak sa harap niya ngunit wala pa rin.

"No, son. You listen to me...." mabilis na ang paghinga niya dahil sa galit, "...stay away from her. Stay away from enemies. You know from very start that you two cannot be together, right?" kalmado ngunit madiin niyang sabi. "Not with a Montalma, son, not with a Montalma. No. Never." his jaw clenched. Umiling iling siya at tuluyan na akong tinalikuran.

Hindi man lang pinansin ang pagmamakaawa ko. How can he be this cruel?! Pati sariling anak kayang tiisin para lang sa kanya. Para sa letseng pride na 'yan! Shit.

"ARTHUR! ARTHUR!"

Nandiyan nga pala siya sa labas. Ipakikilala ko sana siya sa mga magulang ko ngayon ngunit papasok pa lang kami ng gate ay hinarang na kami, siya to be exact. Hindi siya pwede dito dahil Montalma siya. Alam kong hindi matatanggap ng mga magulang ko ang relasyong namamagitan sa 'min. Pero nagbabakasakali pa rin ako na kahit papaano ay tatanggapin na lang nila para sa ikasasaya ng kanilang anak. Subalit nagkamali ako. Mas mahal nila ang pride nila, lalong lalo na si Daddy.

Nagmamadali ako sa pagbaba sa hagdan nang, "Don't you dare go outside and see that Montalma! Hinding hindi ako magdadalawang isip na ipabugbog ka sa mga body guards natin nang malumpo ka at hindi na makalabas pa ng bahay kahit kailan!" banta ni daddy bago pa man ako makatapak sa huling baitang ng hagdan.

F*ck!

I did not dare move. Alam kong tototohanin niya ang sinabi niya. At pag nangyari 'yon, mas lalong magiging malala ang sitwasyon. Baka hindi ko na makita pa ng tuluyan ang babaeng pinakamamahal ko. Hindi pwedeng mangyari 'yon.

So, I stepped back and make my way again upstairs. Dumiretso ako sa aking kwarto at padabog na isinara ang pinto.

Ni hindi ako tumingin sa kanya nang nadaanan ko siya. Baka kasi mag dilim ang paningin ko at makalimutan kong ama ko siya.

"ARTHUR! PLEASE! LET ME TALK TO YOU! ARE YOU OKAY? PLEASE, LABASIN MO AKO DITO!" sorry, babe, I can't.

Shit! Shit! Shit! 'di ko na alam ang gagawin ko. Nasa labas ang mahal ko ngunit wala akong magawa. Ayokong nagmamakaawa siya para sa 'kin. Ayoko.

Dali dali kong kinuha ang cellphone ko at tinawagan siya.

"Arthur! Oh my!" sigaw niya sa kabilang linya. She then sighed in relief. "Ano na? Okay ka lang ba? Nag-away ba kayo? Sinaktan ka ba niya? Ano? Please, answer me!! Lumabas ka na lang! I want to talk to you in person. I missed you already, Arthur." narinig kong humihikbi na siya. F*ck! What have I done?! Hindi niya deserve na paiyakin.

Oh, how I miss her voice. "Theresa, baby, calm down. I miss you, too but baby, I can't go outside. Sorry. Please, stop crying. You don't deserve this, you don't deserve me, but I won't let you go. Hell, I won't! Even think of it, baby, I won't." pinunasan ko ang mga luhang nagbabadya na namang kumalawa. I can't be weak. Hindi pwedeng parehas kaming mahina. "Hindi ako pwedeng lumabas ngayon. Kahit gusto ko, hindi talaga pwede. Kapag ginawa ko 'yon, things will get worser. Baka hindi na tayo magkita kahit kailan at hindi ko kaya 'yon. Palipasin muna natin ang galit ni Daddy saka tayo magkita. Sa ngayon, ganito muna tayo. Is it okay with you, baby? Kasi ako hindi okay sa 'kin. Pero magtitiis ako para hindi na mas lalong lumala." naghihintay ako ng sagot niya ngunit tanging paghinga lang niya ang naririnig ko. Mukhang wala siyang balak magsalita. "Baby, please... Speak. Gusto kong malaman kung anong nararamdaman mo. Please, for me? I need to hear your voice." napapikit ako ng mariin nang marealize ko kung gaano ko siya ka-miss. I know, it's gay but I really can't help it.