Zoraki AŞK

Düğün

aslında şu gecenin hayatımın en güzel gecesi olması gerekirdi e tabi sizi bekleyen zoraki bir evlilikse çok zor vücuduma tam uyan gelinliği giydikten sonra son kez dün geceki ağlama ve uykusuzluk yüzünden morarmış göz altımı kapatmış mükkemmel makyaja baktım aynadaki ben değildim sahte gülücükler saçması gereken sefil ben... kapının tıklatmasıyla ve babamın normal olmayan son derece nazik çağrısıyla vaktin geldiğini anladım kapıyı açtım banam bana sanki antika bir vazo görmüş gibi bakıyordu suratındaki mutluluk paha biçilemezdi koluna girdim hazırlanma odasından çıkıp uzun koridorda sessiz şekilde yürümeye başladık salonun kapısına geldiğimizde babam bana gurur duyan bakışlarla baktı ve kapıdaki nöbetçi kılıklı ki ben onlara cehennem zebanisi demeyi tercih ederim kapıyı açtı derin bir nefes aldım ve metrekaresinin bi stadyumla aynı olduğunu düşündüğüm salona ilerledim babam annemin ve teyzelerimin de bulunduğu uzunca masaya geçti herkes sessizlikle beni izliyordu arada bir kaç kişiyle göz göze geldim herkes bana bakıyordu evet kendi sonuma doğru gidiyordum o an ona baktım mavi gözleriyle beni dikizliyordu gözlerini kıstı ve yine o nefret ettiğim bakışı attı dudağında çarpık bir gülümsemeyle bana odaklanmıştı şahitler ve nikah memurunun da bulunduğu masaya yavaşça ilerledim o uzun yolu ortalamışken hala insanlarla göz göze geliyordum bir anda bir patlama sesi duydum bir silahtı ellerimle kulaklarımı kapadım herkes bana doğru koşmaya başladı hiç birşeye anlam veremiyordum sonra karnımda bir ısı hissettim ellerim rafleks olarak oraya gitti ve ısı gittikçe artıyordu bembeyaz gelinlik kırmızı sıvıyla kaplanmaya başlamıştı başım dönmeye başladı ve son gördüğüm gözler onunkiler oldu artık dayanamayıp düştüğüm sırada bana doğru koşuyordu...