Santa Clara'da gün sona ermek üzereyken, Aleida yanındaki adamın gözlerinin içine baktı... Antonio...
Onun gözlerinde kayboluyordu adeta...
" Tek korkum ne biliyor musun Antonio ?"
" Korkman için bir sebep olduğunu düşünmüyorum Aleida ."
" Hayır Antonio var."
" Söyle bana, birlikte çözelim.... Birlikte yenelim bu korkunu ortanca çiçeğim..."
" Seni unutmak istemiyorum..."
" Nasıl yani?"
" Seni kaybedersem yaşayamam... Öldüğümde bile yukarda bir yerlerden gözlerinin içine bakarken bana olan aşkını görmek istiyorum. Beni bırakma olur mu?"
" Seni bırakmayacağım, Aleida..." Genç adam kelimelerini sarf ettiğinde, Aleida'nın gözlerinde ki ışıltıyı görmemek imkansızdı. Genç adamın söyledikleri gerçek miydi? Yoksa bi yalandan ibaret miydi? Aleida'nın tüm kalbi adamlaydı. Ona güveniyordu...
